Hoi allemaal,

Ik had dus 3 weken geleden een berichtje gestuurd zonder reactie. De week daarna haar opgezocht (mss niet mijn meest slimme zet) met de vraag of we ooit nog overeen zouden komen. Toen zei ze "ja hoor". Ergens was ik blij en had haar sanderdaags een berichtje gestuurd dat ik blij was dat we weer normaal zouden kunnen doen. Nu hierop geen reactie, dus voelde ik dat het niets wordt. Haar daarna ook niets meer gestuurd. Nog iets belangrijk dat ze die avond zei is dat er regelmatig iemand aanbelt (allesinds ik niet, heb haar 3 maand met rust gelaten).

Ja ik kon me geen weekje meer inhouden en heb dus gestuurd 2 dagen geleden... Zonder resultaat.

Ze heeft niet geantwoord. Nu niet dat een weekje langer wachten wel resultaat gehaald zou hebben.

Ik dacht ondanks het feit van mijn berichtje in januari met succes en haar neutrale "dankjewel" reactie hierop, contact in de toekomst wel mogelijk zou zijn. Nu ben ik toen afstand blijven houden, omdat het toen sowieso nog te vroeg zou zijn voor mij.

Het feit dat ik nu geen reactie krijg, doet toch ergens pijn. Inhoud van mijn bericht was neutraal, geen ik mis je of blabla.

Dag allen,

Eerst even een update over hoe ik mij momenteel voel:
Overdag, op het werk zelf, denk ik niet (veel) meer aan haar. Dus hier al beter. Alleen smorgens en savonds blijft ze nog altijd wel rondzweven. Ergens had ik gehoopt een soort van over haar te zijn tegen vandaag. Niet dus en ga ik doen wat ik gezegd had, namelijk contact zoeken.

Wat wil ik van haar:

Nog een grotere strijd dan met kerst en nieuwjaar met mijzelf nu. Zou ik haar een "succes" sturen. (omdat haar examens beginnen). Alleen gaat dat denk ik verkeerd uitpakken. En dat is niet wat ik nu wil. Dat ze haar op haar examens concentreert. Wil zeker niet dat ze nu denkt dat ik met haar druk wil sms'en (gewoon 1 smsje) of verward wordt door mij, afvraagt of ik er nu nog ben. Alleen lijkt mij nu iets sturen nog oprechter dan bij nieuwjaar. Maar zal mss te veel de nadruk leggen op wat voor belang ze nog voor mij heeft.

Dag allemaal,

Een weekje zonder blog. Wel nog iedere dag hier gelezen en vraag me nu af of deze site mij tegenhoud (iedere keer weer de confrontatie) of me juist vooruit helpt (de opluchting het te delen)

Nu de essentie: ik weet niet hoe ik mij voel.
Ik kan nog steeds lachen etc & voel me ook trots dat ik al 2 weken niet op haar fb-profiel gekeken heb (behalve haar profielfoto in een vriendenlijst). Ik ga gewoon uit en amuseer mij (eerder een soort van amuseren, niets lijkt nog hetzelfde).

Ik voel me nog steeds goed hoor.
Maar sinds een paar minuten lijkt kerstmis -de periode van vrede vriendschap en blabla- mij het ideale moment om haar eens te contacteren, zeggen dat alles toch gewoon als vroeger kan zijn, lijk in het vroege begin, toen we elkaar nog maar net kenden
Dus voor ik stomme dinge doe, gsm wegleggen en zet ik het hier maar.

Goedenavond allen,

Ik ga niet zeggen dat ik er over ben. Maar ondanks mijn weekenddip, denk ik dat ik een stapje vooruit heb gezet.
Mis ik ze nog: Jazeker
Wil ik ze nog: ook eigenlijk ja
Denk ik nog vaak aan haar: ook resoluut ja.
Alleen het is een ander soort denken, een niet meer met "treurige spijt" terug denken. Hoewel er bij het schrijven over haar nog een krop komt.
Het ergert me ook niet meer dat ik nog aan haar denk.
Ik denk dat ik er een soort vrede mee heb.