Zit op dit moment weer zwaar in de put.
Ik zal even mijn verhaal zo kort mogelijk vertellen (al zal dat niet mee vallen.

3 jaar geleden heb ik mijn ex ontmoet. Het was gelijk al een moeilijke relatie. Doordat ik last had van extreme bindingsangst durfde ik in het begin niet te binden aan haar. Dit vond ik zij en ook ik erg moeilijk.
Na een tijdje heen en weer getrek heb ik er bewust voor gekozen om toch voor haar te gaan. Ik vond het op mijn angsten en jaloezien na, helemaal geweldig met haar.

Voel me echt ongelooflijk verdrietig. Weet het even allemaal niet meer.
Ik mis haar zo gigantisch.
Een paar dagen voordat het uit was zei ze nog dat ze haar leven met mij wou delen en dat ze me nooit meer liet gaan. Een paar dagen later maakte ze het uit. Echt ongelooflijk
Voel me zo gigantisch verdrietig en mis haar zo ontzettend.
Wil haar zo ontzettend graag terug...maar helaas zijn er daar 2 personen voor nodig.
Weet het gewoon ff niet meer. Voel me k*t!!!

Het is nu 2 dagen geleden dat ze de relatie heeft beeindigd.
Gadverdamme wat voel ik me ellendig en verdrietig.
Ik vind het zo ontzettend moeilijk om te geloven dat het uit is.
We hadden het zoo ontzettend fijn met elkaar, maar ze kon het niet omdat ik vaak last had van depressieve momenten.
Ik kan het niet opbrengen om naar mijn werk te gaan. Heb sinds kort een nieuwe baan maar dat bevalt me ook voor geen meter, stomme collega's, stom werk. Ik zit er aan te denken om terug naar mijn oude baas te gaan, maar goed daar was ik ook niet echt gelukkig, maar tenminste wel fijne collega's.

Misschien dat sommigen mij nog kennen.
Ben hier 3 jaar geleden ook al eens geweest omdat ik het toen met mijn vorige ex uit had.
Nu dus helaas hier weer.
8 maanden terug kreeg ik contact met een hele leuke lieve spontane meid. Ik kende haar via een vriendin van mij.
Na een maand contact via e-mail e.d. besloten we om met elkaar af te spreken, wat ik heel erg spannend vond. Ook omdat ik eigenlijk helemaal niet meer een relatie aandurfde te gaan, mede omdat ik heel erg gekwetst ben door mijn toenmalige ex.
Ik heb dit ook verteld aan haar en zij kon het heel goed begrijpen.

Vandaag weer een ontzettende dip.
Vandaag te horen gekregen dat een hele goede vriend van mij zijn moeder is overleden.
Verder heb ik de laatste tijd ontzettend last van eczeem boven op mijn kop wat zooooo irritant is, het jeukt als de mieter. Ik word er echt compleet gestoord van.
En als klap op de vuurpijl kreeg ik zojuist een mailtje van mijn ex wat ze aan allerlei mensen doorgestuurd heeft, inclusief mij.
Het was een mailtje waarin allerlei persoonlijke vragen stonden waarop ze geantwoord heeft, zoals 'wat is je lievelingsdag' en 'van wie heb je je laatste smsje gekregen'.
Daarin stond dus allerlei informatie in over zijn nieuwe vriend, dat ze de datum wanneer ze verkering kregen hun gelukkigste dag was en allemaal van dat soort dingen.

Gedver, ik zit weer in een megadip op dit moment.
Was vrijdag bij een kameraad van me en we zaten wat geinige dingetjes te bekijken op zijn laptop. Plots kwam ik foto's tegen van een feest vorig jaar, daar stond ik ook tussen samen met mijn ex, arm in arm. Oooh wat deed dat pijn en die foto's zie ik nog steeds voor me.
Vandaag even op visite geweest bij een andere vriend van me en haar vriendin. Zit ik tussen de kerstkaarten te kijken, zie ik ineens een kaartje van m'n ex en haar nieuwe vriend. Bah, dat doet toch ontzettend veel pijn, terwijl ik wist dat ze hun een kaartje ging sturen.
'k zit nu dus weer helemaal in een dip. Voel me erg somber, verdrietig, heb gewoon het gevoel dat mijn leven gewoon geen donder voorsteld zonder haar. Bah, ik haat dat gevoel en die pijn.

Ben gisteren wezen stappen samen met een paar vrienden van me.
We stonden met z'n allen aan een tafeltje, zie ik ineens mijn ex naar ons toe lopen. Ze keek mij niet aan, ze liep echt één streep door naar een vriendin van me. Daar heeft ze een poos mee gepraat en ook met een vriend van me.
Ik voelde me echt totaal niet op mijn gemak, ik wist me geen houding te geven en had een hartslag van rond de 180.
Plots keken we elkaar aan en bleven een paar seconden elkaar aankijken, ik begon in die paar seconden weer helemaal weg te smelten en dat moment heb ik nu nog de hele tijd in mijn hoofd zitten . Ben al wel blij dat ze me niet totaal negeerde (wat ze het eerste half jaar deed), want ze keek wel voortdurend mijn kant op en toen ik vroeg of ze wat wilde drinken, antwoorde ze wel vriendelijk terug.