Gisteren heb ik een bruiloft gehad, een vriend van mij is gisteren getrouwd.
Mijn ex haar zus was daar ook. Heb een poos met haar gepraat, ook over mijn ex. Ze vertelde ook dat mijn ex en haar nieuwe vriend heel erg close met elkaar zijn, dat ze elkaar elke dag zien (ook op het werk, want ze zijn collega's) en ze blijft zo'n beetje elke nacht bij hem slapen. Ook vertelde ze dat ze plannen hebben om te gaan samenwonen en dat na 5 maanden verkering
Wat vond ik dit vreselijk om dit te horen. Vanaf dat moment zit ik weer zo in de put. Ben weer zo enorm verdrietig en somber. Heb helemaal nergens meer zin in en ben weer constants met mijn gedachten bij mijn ex. Het is nu al ruim 7 maanden uit en heb het nog steeds lang niet verwerkt. Gadver, hier baal ik gewoon van.

Het is nu een half jaar geleden dat het gedaan is tussen ons.
T gaat al een stuk beter met me dan een half jaar terug. Toen was ik kapot. Helemaal de weg kwijt. Helemaal mezelf kwijt, maar dat was ik al eigenlijk in de relatie.
Nu een half jaar later gaat het met ups en downs. Ik kan al wat meer genieten van dingen. Ik kijk nu uit naar het weekend, waar ik eerst erg tegen op zag. Ik ga weer uit, heb van allerlei dingen weer opgepakt, nieuwe baan gekregen wat in het begin héél erg moeilijk was maar dat gaat nu gelukkig een stuk beter.
Maar toch gaat het nog steeds niet zoals het zijn moet. Heb nog veels te vaak een stevige dip (zoals nu).

Vier maanden geleden kregen ik en mijn toenmalige vriendin de relatie van 6 jaar uit. T ging al niet lekker, vooral doordat ik erg met me zelf in de knup zat. We hadden een maand daarvoor al besloten dat we tijdelijk uit elkaar gingen om te kijken hoe het dan ging. Een maand later maakte ze het uit. Ze hield ontzettend veel van me, maar ze kon het niet meer aan, al die ruzies enzo. 'K was er echt verschrikkelijk kapot van. Ik kon me niet voorstellen hoe ik zonder haar door het leven moest. Heb me altijd zo verschrikkelijk afhankelijk naar haar opgesteld. Zij gaf mij het gevoel dat ik het waard was en door haar had ik wat meer zelfvertrouwen. Maar goed, aan ene kant kon ik het wel begrijpen dat ze het uitmaakte, ook doordat ik zelf zo geen stap verder kwam. Ik wou haar zo graag de liefde geven die ze verdiende, maar ik kon het niet. Ik hield niet van mezelf en dat is het gewoon het grootste probleem. Het plaatje klopte niet, wel dat zij er was, maar mijn kant stond me gewoon niet aan. Dat kwam ook doordat ik soms erg rot en bot (af)gereageerd heb tegen haar.