Het is nu een half jaar geleden dat het gedaan is tussen ons.
T gaat al een stuk beter met me dan een half jaar terug. Toen was ik kapot. Helemaal de weg kwijt. Helemaal mezelf kwijt, maar dat was ik al eigenlijk in de relatie.
Nu een half jaar later gaat het met ups en downs. Ik kan al wat meer genieten van dingen. Ik kijk nu uit naar het weekend, waar ik eerst erg tegen op zag. Ik ga weer uit, heb van allerlei dingen weer opgepakt, nieuwe baan gekregen wat in het begin héél erg moeilijk was maar dat gaat nu gelukkig een stuk beter.
Maar toch gaat het nog steeds niet zoals het zijn moet. Heb nog veels te vaak een stevige dip (zoals nu).
Voel me nog dikwijls verdrietig, maar ook ben ik nog erg boos op haar, heel erg boos. Boos over wat ze me aangedaan heeft.
Ze had het uitgemaakt omdat ze het niet meer trok. T ging al een tijd niet goed tussen ons, dikwijls ruzie, enz.
Ze hield nog ontzettend van me en de keus was ook ontzettend moeilijk zei ze, maar ze ging er anders aan onderdoor.
En nog geen week later, uitgerekend op koninginnedag ligt ze al te fozen met een ander en dat na een relatie van 6 jaar, grrr.
Ze maakt me compleet zwart bij anderen door te zeggen dat ze al jaren ongelukkig bij me is geweest en dat ik haar totaal afgebekt en vernederd heb. Ze zegt tegen anderen (o.a. tegen mijn vrienden) dingen die of niet waar zijn of dubbel zo erg aangedikt zijn
Ze heeft me zo gekwetst en ik ben nog steeds zooo boos. Waarom doet ze toch zo. Ik wil graag uitleg waarom, maar ze wil niet met me praten.
Tja, t maakt haar geen biet uit, want zij heeft nu een nieuwe relatie, met uitgerekend een collega van haar. Bij haar is het nu allemaal rozengeur en manenschijn. T interesseert haar geen biet hoe ik me eronder voel.
Ik had echt nooit gedacht dat ze zo kon doen, ze is zo veranderd en zooo gemeen. Ik wist dat ze wel wat gemeenheid in haar had, maar dat ze zo gemeen is had ik nooit van haar verwacht.

Het houd me echt allemaal nog heel erg bezig. Voel me gewoon hartstikke verdrietig hierover, vooral dat ze nu zo doet, dat doet mij nog steeds ontzettend veel pijn. Zij die altijd zo van mij gehouden heeft. En soms kan ik mezelf gewoon voor de kop slaan dat ik haar niet genoeg liefde heb gegeven. Ik kon het niet, ik zat met mezelf veels te veel in de knup.

Soms voel ik me zooo boos en vind ik het zo moeilijk om mezelf in te houden. Het liefst bel ik haar dan op en scheld ik haar de hele huid vol, of weet ik veel wat. Gelukkig, zei het met veel moeite, weet ik me nog in te houden.
Ik kan maar moeilijk met die boosheid omgaan.

Herkent iemand dit, dat je na een tijdje dat het uit is, nog steeds zo boos en verdrietig bent dat je er gewoonweg geen raad mee weet? Wat doen jullie er mee?

Ik moest dit allemaal gewoon ff kwijt.

Groeten Edwin