Vier maanden geleden kregen ik en mijn toenmalige vriendin de relatie van 6 jaar uit. T ging al niet lekker, vooral doordat ik erg met me zelf in de knup zat. We hadden een maand daarvoor al besloten dat we tijdelijk uit elkaar gingen om te kijken hoe het dan ging. Een maand later maakte ze het uit. Ze hield ontzettend veel van me, maar ze kon het niet meer aan, al die ruzies enzo. 'K was er echt verschrikkelijk kapot van. Ik kon me niet voorstellen hoe ik zonder haar door het leven moest. Heb me altijd zo verschrikkelijk afhankelijk naar haar opgesteld. Zij gaf mij het gevoel dat ik het waard was en door haar had ik wat meer zelfvertrouwen. Maar goed, aan ene kant kon ik het wel begrijpen dat ze het uitmaakte, ook doordat ik zelf zo geen stap verder kwam. Ik wou haar zo graag de liefde geven die ze verdiende, maar ik kon het niet. Ik hield niet van mezelf en dat is het gewoon het grootste probleem. Het plaatje klopte niet, wel dat zij er was, maar mijn kant stond me gewoon niet aan. Dat kwam ook doordat ik soms erg rot en bot (af)gereageerd heb tegen haar.
Maar toen, alles was in één klap weg. Kreeg ontzettende paniekaanvallen en ontzettend verdrietig. Heb haar een aantal brieven geschreven, smsjes gestuurd, gebeld, maar ze reageerde heel erg bot en na een week reageerde ze al helemaal nergens meer op. Een maand later kwam ik erachter dat ze al na 1 week met een ander had. Ik had het toen echt niet meer en heb besloten om me te laten opnemen. Daar heb ik mijn rust gekregen die ik nodig was. Ook gaf het me rust dat ik hoorde dat na een poosje die vent niks meer met haar wou. Stiekem hoopte ik nog dat het ooit goed zou komen of in ieder geval met elkaar kunnen praten, maar ben haar al een paar keer tegen gekomen, maar ze negeert me compleet en dat doet pijn heel veel pijn.
Nu vanavond hoorde ik dat ze al 2 en een halve maand verkering heeft met iemand van haar werk, en nu heb ik het even helemaal niet meer. Ik heb het gevoel dat alles onder mij word weggeschoven. Niks interesseert me meer op dit moment. Ik houd zo ontzettend veel van haar en mis haar zo ontzettend erg. Ik wist echt niet dat een mens zoveel pijn kan leiden in zijn leven. Life sucks! Althans zo denk ik er nu wel over. Niks, maar dan ook helemaal niks is meer leuk zonder haar.

Groeten Edwin