Hallo lotgenoten,

Het is al weer een tijdje geleden dat ik mn laatste blog schreef. Het ging de laatste tijd weliswaar beter met me, maar ik heb nu toch al zo'n 2 weken een terugval.

Kijk me eens aan
Had jij gedacht dat wij hier samen zouden staan
Zij aan zij
Ik kan het niet geloven
Hoe vaak ben ik niet bijna bij je weggegaan
Of jij bij mij

Maar steeds als je bijna buiten was
Dan pakte ik je handen vast
En jij kwam terug
En steeds wanneer ik zei dat ik zou gaan
Kwam jij me toch weer achterna

En nooit heb ik spijt gehad
Nooit een moment

Dus waarom
Zeg je me nu dat het over is
En waarom
Weet je het zeker
Als het water ons samen
Tot de lippen stond
Of een van ons tweeen
Het niet leuk meer vond
Was er altijd de ander die zachtjes zei

Het is nu ongeveer 2 en halve week uit. Voor mijn gevoel natuurlijk al rond de kerst, toen hij voor de eerste keer zei dat het over was. In het begin van de eerste week belde hij om de dag, maar we kregen steeds ruzie. En elke keer zei hij het zo dat ik de schuldige was. Daarna zei hij dat hij me met rust zou laten, maar een paar dagen later heb ik toch weer een sms gestuurd. Ik had op die dag zo'n dip dat ik hem miste, dat ik hem dat ook gezegd heb in die sms. Savonds belde hij. Het was een kort gesprek met over en weer vragen hoe het gaat en met de kinderen.

Het is bijna 2 weken over, maar het verdriet wil maar niet komen. De keren dat hij het eerder zei(4X) kwam het wel. En daarna een periode dat hij zelf ook niet zeker wist of het aan of uit was, kwam het weer niet. En nu... ik mis hem wel.. natuurlijk wel...het knuffelen vooral, maar het blijft uit. Soms moet ik wel huilen op een bepaald nr. Ik heb zoveel van die man gehouden..hou nog steeds van hem, dan kan dit toch niet mijn ldvd zijn? Of zou ik het onbewust niet willen uiten?

Het word steeds erger.... ben er sinds gisteren achter dat hij wrs al een tijdje een ander heb. Ik kwam er achter via hyves. Daar had zij (wrs zn nw vriendin) een krabbel gestuurd aan zijn dochter dat ze het leuk vond hun weer te zien, en dat ze hun strakkies weer zag (zaterdag). Aan mij heeft hij vertelt dat hij die dag niets ging doen.

het is definitief...het is klaar......over en uit!
Hij wil niet meer...heeft hij toch echt gezegd. Weer scheldend, omdat ik volgens hem zeur. Voor mij is het een vraag als bevestiging, wat hij nu precies nog voelt. Hij ziet het als zeuren en gaat weer lopen schreeuwen, zo hard dat ik gewoon de telefoon een stukje van mn oor moet houden. Ik vraag hem drie keer rustig te doen, maar gaat helemaal over de rooie. Waar aan heb ik dit verdiend? Ik wilde alleen maar dat hij van me hield!

Als je ldvd hebt, spelen vrienden en familie een grote rol in je leven. Ze zorgen voor afleiding, ze relativeren de boel voor je en kunnen je zelfvertrouwen weer en beetje opkrikken.
Maar er zijn een paar opmerkingen die je liever niet uit hun mond hoort:

*Er zwemmen meer vissen in de zee*
Ja en? Alsof je daarop zit te wachten! Op dit moment zit je maar met een vis in je hoofd, die door geen enkele gup te vervangen is. Dus daar wil je voorlopig ook niets over horen.

*Ik vond jullie al niet zo goed bij elkaar passen*