Sinds gisteren alweer een keiharde migraine-aanval maar had al met mezelf de afspraak gemaakt dat ik vandaag toch even over het voorbije jaar wou terugblikken en welke dag leent zich daar beter toe dan 31 december.
2009, een jaar waarbij ons allen ongevraagd een flinke portie ldvd en andere tegenslag voor de voeten werd gegooid. Willen of niet maar we moeten verder en proberen dit te verwerken.
Hoeveel pijn en verdriet er ook aanwezig zijn, we moeten van het leven het beste proberen te maken ook al is het anders dan we droomden.
Er is geen weg terug, we moeten verder, erdoorheen.

Het is niet echt een blogje over mezelf maar eerder iets waar sommigen van jullie misschien hulp of baat bij kunnen vinden.
Principessa stelde me nml de vraag over hoe kan weer zelfvertrouwen kan vinden.

Wel op http://www.schoolvoorzelfvertrouwen.nl/index.htm
vind je meer info, ook een test en je kan een opstartboek aanvragen (ik keb het zelf geprobeerd en binnen een paar seconden kreeg ik een pdf naar mn prive-mailadres)
diep

Toen mn ldvd nog redelijk "vers" was schreef ik al eens dat ik op mn werk in een moeilijke situatie zat met name dat er aan het eind van het jaar weer herstructureringen gepland waren.
De druk was hoog, ik moest me ter pletter werken. Alle taken werden nauwgezet gecontroleerd en geanalyseerd door mn bazen terwijl zij tijd hadden om te lunchen en dinertjes en recepties en dergelijke....
Vriendjespolitiek dat was hun hoofdcredo en bazen paaien bazen om carrière te maken.

"Iemand missen is zoeken naar een stukje van jezelf " las ik afgelopen week op de internet-site dagelijkse gedachtes.
Meteen dacht ik aan mn ex die me altijd zei dat het niet kon dat ik hem miste en dat dat maar een gedachte is en dus niet echt een gemis.
Als ik die dagelijkse gedachte herlees dan moet ik denken, hé heeft ie dan gelijk?

Wat is het dan dat gevoel van iemand missen?

Mis je dan bijvoorbeeld iemand omdat je die wil zien, een gesprek mee hebben, een knuffel?

Maar dat kan je toch niet in jezelf terugvinden of toch?

Vandaag was er een speciaal feestje voor mn dochter.

Loslaten lees je hier dikwijls als het "hot item" nà een relatiebreuk maar eigenlijk zou het al moeten tijdens een relatie :

Loslaten is voor ons ego heel eng, omdat we bang zijn te verliezen wat ons dierbaar is. We denken dat loslaten betekent dat die ander niet belangrijk voor ons is en dat we onvoldoende laten merken van die ander te houden omdat we die ander los kunnen laten. Maar het omgekeerde is juist het geval, de ander durven loslaten is een teken van ware liefde, die zoals onze ziel graag wil, gebaseerd is op onvoorwaardelijkheid.

Speciaal voor diegenen die er herhaaldelijk en met aandrang naar gevraagd hebben :

Elke liefde die aanvoelt als dé grote liefde krijgt al snel de stempel "zielsverwant "