Hoi diep,

Best wel een lastig onderwerp, heb er nooit zo over nagedacht.
Allereerst, de betekenis van missen. Missen is een gevoel, door iets wat je eerst hebt gekend, en daarna verloren is gegaan. Je kunt dus alleen datgene missen wat je hebt gekend, bijvoorbeeld de mooie momenten met een partner. Tja, het feit dat we dat ultieme geluk hebben gekend, de momenten met de partner, dat is bijna met niets vergelijkbaar. Dat is het 'm juist, als het nou overvleugeld kon worden, dan zou dat gevoel van missen steeds waarschijnlijk minder worden.
Je kunt bijvoorbeeld ook je vrienden of familie missen, of zelfs voorwerpen, maar dat is allemaal overvleugeld door met de partner samen te zijn, want dat ultieme gevoel heeft de rest overvleugeld, althans, dat is bij mij het geval geweest. Het is dus relatief, dat missen kan pas minder worden als het wordt vervangen of zelfs overvleugeld door nieuwe ultieme geluksgevoel. Dus een "ultieme geluk" relatie kan een zegen zijn, of ook weer niet, want als het kapot gaat, dan kan dat moeilijk vervangen of overvleugeld worden.
Aan de andere kant, missen kan ook tijdens de relatie, als je elkaar even niet ziet, dat verlangen om elkaar te zien, dat is een aantrekkingskracht, zorgt ervoor dat we bij elkaar blijven, misschien een instinct, uit ons oerverleden, om te overleven? Dat mogen we ook niet vergeten, uiteindelijk hebben we nog steeds die oerinstincten uit het verleden, puur voor overleving bedoeld. Dat je dat nodig hebt om in jouw behoeften te kunnen voorzien om te kunnen overleven. Opposites attracts, maar is dat ook niet om de kans op overleving te vergroten? En de mens is en blijft een groepsdier, je hebt elkaar nodig, we kunnen veel leren door naar de apen te kijken (Apenheul), al vind ik de vergelijking soms wat cru.
"Iemand missen is zoeken naar een stukje van jezelf ", wat betekent het nou? Dat je een stukje bij jezelf mist, en dat zoekt bij de ander, om zo elkaar aan te vullen? Missen heeft dan te maken met een leegte in jezelf, die je hoopt te vinden in die ander? En als je die leegte zonder die ander hebt opgevuld, mis je die ander dan niet meer? Ja, dat denk ik, maar het feit blijft wel dat de aantrekkingskracht tussen de man en vrouw wel blijft, en dat velen van ons zich niet compleet zullen voelen zonder elkaar. Wij zijn tenslotte niet gemaakt om alleen te zijn.
Tja, rest nog de vraag, wat is het nut van missen, behalve dat het misschien een instinct is, de aantrekkingskracht tussen de man en de vrouw? Een mens bestaat uit meerdere delen: spirituele, menselijke, dierlijke, culturele etc. Jouw spirituele ik kent misschien het missen niet, maar jouw menselijke en dierlijke deel wel.
Missen heeft dus met behoeften te maken, verlangen. Dat is universeel, bij iedereen hetzelfde.
Tot slot mogen we uiteraard niet vergeten dat we misschien geen menselijke wezens zijn die spiritueel proberen te zijn, maar spirituele wezens die proberen mens te zijn?
Dan zou ik zeggen, ga op je gevoel af, volg je intuïtie, en denk niet teveel over missen na, maar beleef het, accepteer het, leef je leven als een mens, waarbij missen erbij hoort, en je kunt niet leven zonder iets te hoeven missen, want dan zou je niet echt meer leven, als een mens, met zijn behoeften en verlangens.
Verlangen houdt de wereld tenslotte draaiend nietwaar?
Of toch, als je leeft zonder iets te missen, geen verlangen of behoeften meer, dan zit je toch tegen het nirvana aan, verlichting, los van het aardse bestaan, maar is dat het uiteindelijke doel van de mens?
Het wordt wel wat ingewikkeld, want dan kom je gauw op de levensvragen, de zin en nut van het leven e.d.

Ik laat het hierbij, ik hoop hiermee genoeg triggers te hebben gegeven, en dat jouw zoektocht naar antwoorden op de vragen over het missen wat te vergemakkelijken, want er is geen echte antwoord, die zal je denk ik voor jezelf moeten invullen.

Veel sterkte en succes verder.

Mr Bean