zo tijdje geleden dat ik hier ben geweest. ik denk dat ik nu kan zeggen zonder dat ik lieg dat ik over mn ex heen ben...vorige week kwam ie na 2 maanden op msn gewoon wat gepraat als vrienden en et is goed zo...ik ben weer mezelf nou jah ben behoorlijk veranderd maar ben blij met wie ik nu ben:D ik kan zonder hem leven, denk bijna nie meer aan em, en toch weet ik als et echt nodig is dat ie er voor me is...het is tijd voor mij om mn leven weer op te pakken en dat gaat al aardig goed, nieuwe school, nieuwe vrienden en nieuwe jongens in mijn leven...et zal altijd wel beetje moeilijk blijven natu

Iedereen denkt dat et beter met me gaat..doe opgewekter en vrolijker dan ik ook daadwerkelijk ben...ik hou et wel vol nie te snijden maar et wordt elke dag alleen maar moeilijker...ik denk zoooveel aan hem... terwijl er genoeg jongens zijn die met me willen enzo maar ik ben er gewoon nie aan toe...ik kan et nog niet omdat ik er eerst vrede mee moet hebben dat ik hem kwijt ben en nooit meer trug krijg... het is meer als maand geleden het gevoel hoort toch een x over te zijn? ik voel me zo in de war et is wel zo dat er goeie dagen zijn en ik wat minder aan em denk...en ik huil nauwelijks meer

hallo...het gaat stukken beter met me ik ben opgehouden met snijden zag in dat et geen nut had en hulp zoeken wou ik nie dus moest ik et toch echt zelf doen...et is nu maand geleden dat mn ex me heeft gedumpt, ik denk al iets minder aan em, en ik mis en nog echt ongelooflijk ech waar maar de liefde is aan et wegebben...nooit gedacht dat et zou kunnen gebeuren maar echt et kan...ik d8 echt dat ik hopeloos was maar als et bij mij al beter kan gaan dan kan et bij jullie ook! dus ik wens jullie heel veel suc6 met alles en jullie exen zijn al dat verdriet nie waard echt nie! je kan er bovenop komen ik ben er nog lang nie maar ik voel me al stukken beter ik date zelfs al en denk lang zoveel nie meer aan em...et is et beste zo...hij was gewoon nie de ware voor me schijnbaar...STERKTE!!

Ik heb zo het idee dat ze hier thuis wel weten wat er met me is...m'n zus heeft volgens mij op deze site gekeken en mijn dagboekverhalen gelezen...ik baal hier echt goed van...mijn moeder zei gisterochtend dat ik moet zeggen wat er is, ze zei dat ik mezelf nie meer ben...ik vin et allemaal zo vreemd ik ben toch helemaal nie veranderd??? ze vertrouwen me echt helemaal nie en ik snap nie waarom nie...het woord "privacy" hebben ze hier volgens mij ook nog nooit van gehoord...heeft iemand zoiets soortgelijks thuis?? ik heb ook steeds meer de drang om mn ex te bellen of te smsen omdat ik gewoon wil

het is vandaag psies 3 weken geleden dat ie het mij vertelde dat ie et allemaal nie meer wist en beter von dat et over zou zijn...ik herinner me et nog als de dag van gister...sterker ben ik wel, huil al een stuk minder maar jah bij sommige liedjes kan ik me gewoon nie inhouden...maar de pijn wil maar nie weg het voelt gewoon alsof er nu iets mist in mijn leven...mn ma zegt steeds dak ben veranderd, bijna alleen nog maar op mn kamer zit...ik wil nie dat ze merken hoe ik er aan toe ben wat ik doe...ik wil nie langer op mn kamer zitten en bang zijn dat er iemand binnenkomt en me ziet...ik wil da

ben afgelopen vrijdag met een vriendin onbeperkt wezen treinen was erg gezellig ben ook naar rotterdam geweest waar hij dus dichtbij woont...ik wou dat ik van die dag kon genieten en hem ff zou vergeten maar bij alles moest ik aan hem denken...op 1 of andere manier voel ik me toch wel ietsjes beter dan eerst ook al hoor ik nog steeds echt helemaal nix van em maar is misschien ook wel beter...ik zal em echt nooit vergeten en ik hoop eigenlijk hij mij ook niet...het is nu bijna 3 weken geleden maar toch nog erg pril allemaal...ik hoop echt dat ik er gauw overheen kom want et valt iedereen wel op

ik wou ff iedereen bedanken voor hun reacties, het doet me echt wat dat et jullie kan schelen...vooral SelinaKyle wil ik bij deze bedanken je hebt me vandaag echt goed geholpen ook al was et op een vreemde manier...ik kan nie zeggen dat ik me veel beter voel maar op 1 of andere manier luchte et toch wat op ik begin ook steeds beter te beseffen dat wat ik doe (snijden) eigenlijk nie eens meer om mn ex gaat maar dat et een verslaving aant worden is, wordt echt gek als ik et nie kan doen zoals vandaag, dan zijn hier mensen...nooit gedacht dat je aan zoiets verslaafd kan raken :S ik moet nog st