2 weken geleden nu, en nog steeds voel ik me net zo rot als in et begin...er zijn wel is goede dagen maar meestal alleen maar slecht...op mijn mail, waarin ik uitleg dak em graag nog 1 x wil zien om goed met em te praten zodat ik et beter kan afsluiten, wordt nie gereageerd...nog steeds snij ik in mn polsen tot bloedens aan toe...ik wil er wel wat aan doen maar durf de stap nie te zetten om er met iemand over te praten...ik ben bang dat waar ik mee zit nie serieus genoeg word genomen...dat ze me hier thuis vreemd gaan vinden...nooit gedacht dat ik me zo rot zou kunnen voelen over een jongen...

Heb vandaag gekeken of hij nou echt offline was of me geblokt heeft en dat heeft ie dus doet echt zo pijn om te zien...waarom wil hij me nou nie meer spreken? ik snap nie wat ik nou fout heb gedaan...het lijkt net of alles wat we hadden allemaal acteren was...ik had allemaal meer gezeik maar toen hij me dumpte was et zeg maar de laatste druppel...ik verwerk et helemaal fout ik weet nie of et slim is om te zeggen op deze site maar moet et toch kwijt...ik snij mezelf in mn polsen waarom weet ik ook nie het is niet dat ik dood wil nou ja eigenlijk wel maar durf ik nooit...het is meer dat het oplu

Gisteravond heb ik eindelijk weer wat van m'n ex gehoord...zondagavond had ik een gedicht naar em gestuurd die ik had gemaakt over hoe ik me nu voelde enzo...ook al zei ik dat we geen contact meer zouden hebben ik wou dat ie dat wist...ik kreeg geen reactie erop hoefde ook nie maar stiekem hoopte ik daar toch op...maar gisteravond stuurde hij een sms dat ie mijn gedicht had gelezen en dat ie ervan moest huilen...ik was echt zo blij dat et em raakte en dat ik wat van em hoorde...ook al zal ik nu wel voorlopig nix meer van em horen et deed me toch goed dat ie beetje vertelde hoe et nu met em gi

*zucht* net ff stuk wezen fietsen, had ik beter nie kunnen doen ga ik alleen nog maar meer denken al die stelletjes die je ziet lopen hand in hand, het doet gewoon pijn om te zien...ooit liep ik ook zo maar dat is voorbij...ik wil em vergeten echt waar maar et wil nie...ik denk nie dat ik em kan vergeten en kan verdergaan als ik em nie nog 1x heb gezien gewoon praten als vrienden meer wordt et toch nie meer...maar hij woont zo ver en hij wil et vast nog nie misschien wel nooit meer...ik wacht nog wel ff maar ik moet em gewoon zien...ik heb nog nooit zoveel van iemand gehouden waarom moest dat

vandaag is het dinsdag psies een week geleden dus dat mn ex heeft uitgemaakt...beter voel ik me nog steeds nie het is net of elke dag dat ik wakker word ik weer van em krijg te horen dat et over is...soms zou ik willen dat ik nooit meer wakker zou hoeven te worden...mijn hoofd en hart is gewoon zo vol van alles...ik heb geen werk geen zekerheid op een opleiding en nu ben ik hem ook al kwijt...wat blijft er dan nog over?? ik wou dat ik er al over was dat ik een klap op mn hoofd zou krijgen en geheugenverlies zou krijgen zodat ik dit allemaal zou zijn vergeten...ik kan gewoon niet zonder hem, ik weet gewoon echt nie meer wat ik nu moet met mijn leven...ik ben zo in de war...elke x als ik denk gelukkig te zijn gaat het weer fout en voel ik me zoo slecht...maar nog nooit was de pijn zo groot als nu...nog nooit zoveel gehuild als nu...mn tranen zijn aant opraken en nog zoveel heb ik aan em te vragen...ik weet het allemaal nie meer alsjeblieft iemand help me!!