2 weken geleden nu, en nog steeds voel ik me net zo rot als in et begin...er zijn wel is goede dagen maar meestal alleen maar slecht...op mijn mail, waarin ik uitleg dak em graag nog 1 x wil zien om goed met em te praten zodat ik et beter kan afsluiten, wordt nie gereageerd...nog steeds snij ik in mn polsen tot bloedens aan toe...ik wil er wel wat aan doen maar durf de stap nie te zetten om er met iemand over te praten...ik ben bang dat waar ik mee zit nie serieus genoeg word genomen...dat ze me hier thuis vreemd gaan vinden...nooit gedacht dat ik me zo rot zou kunnen voelen over een jongen...hij is dit nie waard dat weet ik ook wel maar toch...het snijden is een verslaving aant worden zodra ik maar even alleen ben moet ik et ook gelijk doen...ik zie et op dit moment allemaal nie meer zitten met mij...mn vriendin is bang dak te diep snij en mn aders raak maar zo ver zou ik et nooit laten komen...ik wil nie dood ik wil weten wat dit leven nog voor me in petto heeft, ik wil weten weer hoe et is om gelukkig te zijn...ik wil weer een reden hebben om voor te leven...
Kan je vriendin je niet helpen??
Lieve Crientje,
Ik snap dat het moeilijk is om hulp te zoeken maar is het niet mogelijk om je vriendinnen die het al weten in vertrouwen te nemen. Misschien dat zij met jou die eerste stap kunnen zetten? Maar alsjeblieft, doe jezelf dit niet aan. Je zegt zelf dat je niet dood wilt. Geloof me, je kan het beter tegen je familie zeggen, zij zullen hier mee om kunnen gaan dan dat zij op een dag ontdekken dat je er niet meer bent en dat het om een jongen is. Alsjeblieft, kies voor jezelf!!!!
Zoek hulp!
dying without you...
Hay Crien,
Als je geen hulp gaat zoeken gaat het van kwaad tot erger, daar ben je te jong voor! En NEE! Je moet niet denken dat het niet serieus genomen zal worden, dit soort dingen worden heel serieus genomen!
Praat er eens met je huisarts over, die weet waar je naar toe zou moeten. Zelf zit ik ook heel hard te denken om maar eens naar de huisarts te gaan om de weg naar de beste hulp te vragen, want ik weet ook niet meer hoe ik verder moet zonder mijn vrouw...
Het is echt het beste voor je dat je hulp zoekt, hier op de site kan je alleen maar advies krijgen en dat helpt je niet bij dit soort dingen. Je zal er hooguit een beetje troost van krijgen dat er hier meerdere mensen zijn die met ldvd zitten.
Veel sterkte
Zeg het dan op het web
Je ex wil naar alle waarschijnlijkheid zo snel mogelijk van zijn ldvd af; Dit betekent niet dat hij jullie relatie niet belangrijk vond of eert. Hij wil gewoon door. Ik geef toe dat zijn methode nogal drastisch is; hij heeft alle vormen van contact afgesloten, maar aan de andere kant is het ook zeer begrijpelijk. Wie wil er nou niet met een schone lei beginnen? In zijn hoofd houdt hij zich waarschijnlijk voor dat alles afgesloten en afgehandeld is.
Aan jouw reactie is het duidelijk af te lezen dat dit niet het geval is.
Jij wilt met hem praten om het af te sluiten. Weet je het zeker? Is het niet eerder een poging om hem terug te winnen?
Wat je ook kunt doen is met ons delen wat je op je hart hebt. Om eerlijk te zijn weten we nu al vrij intieme dingen over jou, dus zo'n grote stap is het niet. Doe alsof wij hem zijn en praat het uit met ons. Als je deze methode echt niet wilt, kun je ook nog een ouderwetse brief schrijven. Een ouderwetse brief waarin je alle dingen schrijft die je dwars zitten op dit moment en de mooie dingen die je van hem geleerd hebt. Het moet een afscheidsbrief zijn waarin je afscheidt neemt van jullie relatie.
Wanneer ik later een oude vrouw ben weet ik zeker dat wanneer ik terugkijken op mijn leven, ik de mensen zal herinneren die een stempel op mijn leven hebben gedrukt.
Jouw ex is een deel geweest van jouw leven en nu het be-eindigd is hoef je niet verdrietig te zijn. Wanneer je terugkijkt op je leven kun je, als hij werkelijk veel invloed heeft gehad, blij zijn dat hij deel heeft kunnen maken uit jouw leven in de wetenschap dat hij jou heeft doen groeien als een mens.
Ik geloof dat we als mens groeien van de relaties die we in het leven hebben, of deze banden nu uit liefde, vriendschap of familie bestaan. Jij moet afscheid nemen van hem en het deel dat hij heeft uitgemaakt van jouw leven. Je moet in feite afscheid nemen van het deel van hem dat deel uitmaakt van jou. Niet dat het een werkelijke afscheid is, maar je moet nu tot het besef komen dat hij niet meer deel maakt van jou. Je moet tot het besef komen dat een deel van jouw mens-zijn door hem is gaan groeien, maar dat dat deel van jou is en niet van hem. Hij is weg, maar jij bent zoveel meer aan persoonlijkheid gegroeid.
Schrijf je brief, schrijf waarom je hem dankbaar bent dat hij een deel heeft gemaakt uit jouw leven en waarmee hij heeft gezorgd dat jij vandaag de dag een beter mens bent geworden.
Als blijkt dat je uiteindelijk niet zoveel te danken hebt aan deze man in kwestie, dan kun je gerust zijn dat jullie relatie ten einde is gelopen.
Als blijkt dat je spiritueel veel meer gegroeid bent door hem, kun je hem werkelijk dankbaar zijn dat hij een deel heeft gemaakt uit jouw leven. In de wetenschap dat je nu een spiritueel volwassener mens bent geworden kun je op zoek naar de man die op dit moment beter bij jou past. Een man waarvan je meer kunt leren, waarvan je beter kunt houden en die jou beter kan liefhebben.
Sluit dit tenminste af.
Ga eerst op zoek naar jouw eigen geluk. Niet het geluk dat afhankelijk is van de liefde van 1 man. Zoek naar je eigen onafhankelijkheid, je eigen kracht. Als je moet leren om een baan te vinden, ga dan studeren. Zoek hulp van mensen bij het cwi als je niet weet waar je moet beginnen.
Als je jouw vriendinnen niet aan kunt spreken voor hulp, zoek dan hulp bij iemand die je vertrouwt zoals je familie.
De wereld veroveren is moeilijk maar doe het stap voor stap en je komt er wel.
Wil jij je werkelijk tot leven voelen komen? Doe iets dat betekenis heeft voor het leven van een ander. Laat je niet verlammen door je angsten, het is tijd voor actie.