He crien. Je hebt t lef om je zelf te snijden, je hebt t lef om in te zien dat t een verslaving aan t worden is. Je hebt t lef om dat open te vertellen. Je hebt t lef om hier alles neer te leggen. En dan zou je niet t lef hebben om hulp te zoeken?? Dat heb je wel, dat heb je wel!! Dus jij pakt nu een telefoon en maakt een afspraak!!

Hey crientje

Je hebt al een hele grote stap in de goede richting gezet. Het is wat de anderen al zeggen je beseft dat je hulp nodig hebt. Het is ook een grote stap om het toch te vertellen of te typen. Oke het is dan anoniem maar vaak krijg je dan hevigere kritiek. Ik durf ook te wedden dat je het wel durft om die telefoon op te pakken en hulp te zoeken. Ik ben zelf ook in therapie en ik weet hoe moeilijk het is om hulp te vragen. Het is eng want je bent ook bang dat mensen over je gaan oordelen. Het feit dat je zelf erachter staat en wilt dat het stopt is al heel goed en dat geeft je de power om door te gaan en dus die hulp te vragen. Je huisarts heeft ook geheimhoudingsplicht als je niet wilt dat je ouders het te weten komen. Ik ken jouw thuissituatie natuurlijk niet maar ik vond het zelf heel fijn dat ik met mijn ouders kon praten over de dingen die mij dwars zaten. Kom op he ik geloof dat je het wel kunt.
Ook jij verdiend het om gelukkig te zijn!!!!!

Sterkte en je kunt me altijd mailen.
kaatje