Iedereen denkt dat et beter met me gaat..doe opgewekter en vrolijker dan ik ook daadwerkelijk ben...ik hou et wel vol nie te snijden maar et wordt elke dag alleen maar moeilijker...ik denk zoooveel aan hem... terwijl er genoeg jongens zijn die met me willen enzo maar ik ben er gewoon nie aan toe...ik kan et nog niet omdat ik er eerst vrede mee moet hebben dat ik hem kwijt ben en nooit meer trug krijg... het is meer als maand geleden het gevoel hoort toch een x over te zijn? ik voel me zo in de war et is wel zo dat er goeie dagen zijn en ik wat minder aan em denk...en ik huil nauwelijks meer maar das meer omdat et wel lijkt of mn tranen op zijn ofzo heel vreemd:S ik heb geen zin om langer nog te faken maar hun denken echt dat et beter gaat en ze waren me echt helemaal zat toen ik me echt nog zo gedroeg als ik me voel...ik ben echt blij dat ik hier mn verhaal kwijt kan...