Heb net 3 dagen feestgevierd met onze gezamelijke vrienden. Het was heel leuk! En heel fijn om zo goed met hem om te gaan en lekkere lol te hebben. Tot het moment dat ik naar huis ging.. we zeiden; Nou, doei We gaven elkaar een kus op de wang. Auw auw auw! Gauw naar buiten om een dikke traan te laten..
Het zijn van die momentjes waar je gewoon even door heen moet. Was me er heel erg bewust van dat dit dingen zijn die gebeuren en die ik maar moet laten komen.

kut.. voel me kut.

ben nu bij roos.

zou zo onwijs graag nu in mijn eigen bed, in mijn eigen huis, met mijn eigen konijntjes liggen. Naast jou.
Morgen er achter komen dat er geen ontbijt is en dat er niets op tv is. Behalve missing person unit op zone reality > net 319.

Waarom doet dit zo'n zeer? Waarom is het zo kut dat we zeggen; nou.. doei..

Ik heb geen idee.. maar weet even niet meer waar ik het zoeken moet.

Voel al een paar dagen niets.. Geen verdriet, geen boosheid en geen opwekking. Ben gewoon een beetje verdoofd. Ik probeer heel hard te zoeken of er nog iets gebeurt in mijn hoofd; maar kan nix vinden!

Het geeft enorm veel rust zo. Ik hoop dat het nog een tijdje blijft, who knows? Zou wel graag mijn blijheid weer terugzien, maar die laat zich vandaag niet zien.

We wachten rustig af..

Hoort dit er dan ook bij?

Ik heb gemerkt dat ik mijzelf enorm kan terugvinden in de onderstaande tekst. Toen ik nog bij mijn ex was en ik naar dit nummer luisterde wist ik ook gelijk waar ik mee bezig was.. en dat het niet goed was.

Lag het aan mij?
Of lag het aan jou m'n lief?
Was het de tijd?
Wilden we dat gewoon niet zien?
Jij vond toch ook
Dat het zo echt niet langer kon?
Dit spel, we speelden het uit
maar geen van ons beiden die het won

Misschien dacht ik, dat het zo echt het beste was
Misschien te laat, maar waarom zie ik nu de waarheid pas?

Met m'n hoofd onder water
ziet niemand de tranen

Ik ben 23 jaar en mijn ex is 22, we zijn als sinds ons 16e bij elkaar. Ik was er slecht aan toe toen ik hem leerde kennen. Hij hielp mij van alle shitt af, hij hielp mij mijzelf weer terug te vinden en hij hielp mij te worden wie ik nu ben. Zonder hem had ik voor 100 % in de goot gelegen. Andersom hielp ik hem uit zijn schulp te kruipen, vrienden te maken en veel dingen te doen. We groeiden samen op en veranderden langzaam van geliefden in hechte vrienden. We kochten een huis, nu twee jaar geleden, wat een ware bouwval was.

Afgelopen donderdag was het zover.. mijn ex en ik hebben na 6 1/2 jaar besloten om als vrienden verder te gaan. 6 1/2 jaar vol met mooie, heftige, verdrietige en gezellige momenten. 6 1/2 jaar waarin we allebei van tieners in volwassenen veranderden. 6 1/2 jaar waarin we een huis kochten en gingen samenwonen.
.