Inmiddels is het ongeveer 10 maanden geleden dat zij een punt achter onze relatie van 6,5 jaar heeft gezet.
Toch ben ik nog steeds met haar bezig. Herkennen mensen dit?
Goed, ik heb hier in april al eens een verhaal geschreven, maar dat heb ik later weer verwijderd. Ik ga de situatie weer even van het begin af aan uitleggen en het kan nogal lang zijn.
Background
Hallo allemaal,
In mijn vorige blog konden jullie lezen dat ik terug ben bij mijn ex-vriendin. Het ging allemaal heel goed (op mijn angst na) en we voelden ons ontzettend gelukkig met elkaar, maar nu het volgende:
Hallo allemaal,
Sinds een week zijn mijn ex en ik weer terug bij elkaar, nadat we ongeveer 3 maanden uit elkaar zijn geweest. Het gaat tot nu toe allemaal weer goed tussen ons en ik ben er ook van overtuigd dat ze weer 100% voor me gaat. Maar toch een angst. Een angst om haar weer te verliezen... Ook al gaat het nu zo goed, toch blijft die angst een beetje hangen.
Hoe het gaat tussen mijn ex en ik? Ik heb nu eigenlijk niet zoveel te klagen. Een week geleden hebben wij weer gezoend en van nu af aan lijkt het erop alsof we weer naar elkaar toe aan het groeien zijn. Na de zoen heb ik haar meteen verteld dat zij zich niet schuldig hoeft te voelen en dat ik weet hoe het zit (ze twijfelt over haar keuze om het uit te maken, maar wil niet gelijk wat nemen, omdat ze er eerst zeker van wilt zijn). Van de week zijn wij samen ook naar Scheveningen geweest en we hebben ons weer erg als stel gedragen... Zelfs meer als ooit tevoren.
Zoveel mooie tijden die je in één klap moet verlaten. Oké we zijn nog vrienden en we kunnen nog leuke dingen samen doen, maar nooit meer zoals eerst. Nooit meer het warme gevoel van "wij zijn samen één", "samen gaan wij de toekomst tegemoet" en al die andere mooie gedachtes. De gedachte dat ik naast haar zou zitten en haar hand vasthield, terwijl zij aan het bevallen was van ons eerste kindje. Zo mooi, maar als ik nu aan dat beeld denk, zie ik een andere man naast haar zitten. Steek in de maag. Ik ben het niet meer.