Zoveel mooie tijden die je in één klap moet verlaten. Oké we zijn nog vrienden en we kunnen nog leuke dingen samen doen, maar nooit meer zoals eerst. Nooit meer het warme gevoel van "wij zijn samen één", "samen gaan wij de toekomst tegemoet" en al die andere mooie gedachtes. De gedachte dat ik naast haar zou zitten en haar hand vasthield, terwijl zij aan het bevallen was van ons eerste kindje. Zo mooi, maar als ik nu aan dat beeld denk, zie ik een andere man naast haar zitten. Steek in de maag. Ik ben het niet meer.

Zolang heb ik voor haar gevochten en op haar gewacht toen. Tot een moment dat ik de hoop een beetje begon op te geven. Ik weet het nog goed. Ik kreeg een briefje in mijn handen geduwd: "ik vind je eigenlijk weer een beetje leuk :$". Een glimlach verscheen op mijn gezicht en zij begon gelijk te blozen: "niet lachen :$". Eindelijk had ik haar en we hebben samen een prachtige tijd gehad. Maar al de kleine dingetjes die ik (niet) deed, zijn zich denk ik gaan opstapelen en ik heb haar uit mijn handen laten glippen.

Hoe kan het dat als je iets niet hebt, dat je er zoveel voor vecht en er zo erg naar verlangt en als je het hebt je een soort relax-houding aanneemt en veel dingen van vanzelfsprekend gaat beschouwen. Ik merk het nu het uit is weer. Weer ben ik in staat om door het vuur te gaan voor haar, terwijl dat in de relatie niet altijd was. Nu pas beginnen die sterke gevoelens weer op te bruisen en heb ik het verlangen om alles te doen wat ik in de relatie niet altijd deed. Maar ik ben te laat.

Ik kan mezelf gewoon niet met een ander meisje zien, terwijl er zoveel anderen zijn. Waarom moet zij nou zoveel voor mij betekenen, waarom is het niet meer wederzijds? Ik vraag me soms ook af hoe sommigen weer zo snel verder kunnen, alsof het allemaal niks was... Was dat dan echte liefde?

Mijn ex-vriendin heeft het er aan het begin ook moeilijk mee gehad, ondanks dat zij het uit heeft gemaakt, maar zegt nu dat ze de rust gevonden heeft. Was het wel echte liefde voor haar? Het is zo'n egoïstische gedachte, maar het idee dat ik niet de liefde van haar leven was en dat iemand anders dat straks wel is, dat doet me zeer.

Jaloers zijn op iemand die de nieuwste telefoon heeft. Tja, als je veel spaart, ligt er voor jou ook zo'n exemplaar in de winkel. Maar van haar ligt er niet nog een exemplaar ergens en voor haar kan je niet sparen. Pff het is zo lastig soms, maar ik kom er doorheen.