Zo. Ik zit weer in de trein terug naar huis na een emotioneel gesprek met mijn ex vriend. Ik heb hem niet meer gezien sinds hij het uitmaakte en het was een lastig moment om hem weer te zien. We hadden bij een café afgesproken om daar iets te gaan drinken en alles uit te praten. Ontzettend ongemakkelijk en een pijnlijk gesprek om te beginnen.. Hij viel gelijk met de deur in huis en vertelde hoe erg het hem speet dat het op deze manier uit is gegaan (Skype). Hij had het er nog elke dag moeilijk mee en voelde zich vaak alleen. Kan mij jouw verdriet nu schelen, was het eerste dat in me opkwam.

Het is nu 2 weken geleden dat mijn vriend het uitmaakte één dag na onze vakantie samen in Rome. Dat uitmaken is via Skype gegaan en ik heb hem daarna niet meer in het echt gezien of gesproken. De eerste paar dagen waren ontzettend pijnlijk, ik vroeg me af wat ik anders had kunnen doen om dit te voorkomen. Zijn familieleden postten berichten op zijn Facebook als: "Ja, toch wel uiteindelijk?" en "Opgelucht? Of ook wel verdrietig?" Blijkbaar heeft iedereen dit geweten of op z'n minst zien aankomen behalve ik. Hier heb ik me nu overheen gezet want ik schiet er niks mee op.

Hi allemaal,

Dit is een nieuwe site voor mij en de eerste keer dat ik blog. Maar ik wil graag ergens mijn verhaal kwijt.