Hi allemaal,
Dit is een nieuwe site voor mij en de eerste keer dat ik blog. Maar ik wil graag ergens mijn verhaal kwijt.
Ik ben namelijk sinds maandag terug van een fantastische vakantie van 11 dagen in Rome (dacht ik). Er waren wat irritaties af en toe maar verder hebben we überhaupt nooit ruzies. Mijn vriend en ik zijn bijna 2 jaar samen geweest en hebben een ontzettend leuke tijd samen gehad. Toch kreeg ik dinsdag, 1 dag nadat we terugkwamen van vakantie, een belletje via Skype. Hij zei dat hij gelijk met de deur in huis wilde vallen en gaf aan dat hij niet verder wilde met mij. We wilden volgens hem andere dingen uit het leven halen en hij moest zijn dromen najagen. 14 minuten duurde het gesprek om mijn volledige wereld in te laten storten. Ik had het totaal niet zien aankomen. Sindsdien heb ik hysterische huilbuien en wil ik niet meer naar buiten. Ik krijg gelukkig veel steun uit de omgeving, maar ik lijk er totaal niks aan te hebben. Inmiddels alle sites en tips afgelezen bij liefdesverdriet, maar het maakt de pijn er echt niet minder op. Ik zou hem nog graag een keer zien om het voor mezelf goed af te sluiten, maar ik weet niet wanneer dat zou moeten. Het liefst zou ik voor september een nieuwe start maken, maar dat lijkt me te snel. Is er iemand die me wat tips kan geven over hoe jullie hier zelf doorheen zijn gekomen? Want op dit moment is er van mijn kant nog een soort valse hoop dat het allemaal wel weer goedkomt. Terwijl ik eigenlijk ook wel weet dat hij gelijk heeft en dat we inderdaad andere toekomstbeelden hebben. Maar toch, het is allemaal zo snel gegaan. Van een vakantie samen naar de volgende dag geen relatie meer, alle foto's van Facebook alsof we nooit bestaan hebben als stel en hij schijnt het er makkelijker mee te hebben dan ik. Alle tips zijn welkom ...
Anoniem 123
Wat ontzettend verdrietig wat er is gebeurd, en dat zo vlak na jullie vakantie samen. Ik begrijp dondersgoed dat je je kudt, ellendig en verlaten voelt. Probeer alleen wel onder de mensen te blijven , en al huil je 1000 keer op een dag, vergeet niet dat je dit mag. Trouwens, je moet het verdriet ook toelaten om dit alles een plekje te kunnen geven. ( Mettertijd)
Wat ik uit je verhaal begrijp is dat jullie relatie eigenlijk best goed was, waarin ruzie's amper voorkwamen. Ook begrijp ik eruit dat jouw (ex)vriend deze keuze maakte omdat jullie toekomstplannen van elkaar verschillen. Wat ik me alleen afvraag is: Waarom koos hij voor Skype en is hij niet langs gekomen om dit met je te bespreken? Heb je hem dit gevraagd?
( Dat zijn namelijk vragen die bij mij rijzen als ik jouw blog lees.. Wil me overigens nergens mee bemoeien hoor.)
Ikzelf weet uit ervaring dat een keuze niet van dag op nacht wordt gemaakt, en zeker geen keuzes zoals deze. Hij zal er dus al langer mee rond gelopen hebben voordat hij de knoop doorhakte. Heb je nergens een verandering aan hem opgemerkt? Prikkelbaarder, minder spraakzaam, minder knuffelig, minder liefdevol? Heeft hij geen hints gegeven of bepaalde uitspraken gedaan waar jij je vraagtekens bij had? Dat zijn namelijk vaak tekenen dat er iets aan de hand is en dat er dus gepraat moet worden. Uit jouw verhaal begrijp ik dat dit niet is gedaan en jij dacht dat de relatie stabiel was en jullie samen een toekomst konden maken. Ondanks dat de plannen van elkaar verschilden, waar jij het enigszins mee eens bent zoals je schreef.
Wel vind ik persoonlijk dat je een gesprek een-op-een hebt verdiend, zeker gezien de tijd dat jullie samen waren. Misschien kun je hem dit vragen in een mailtje of whatsapp bericht.. En dan niet nu, maar over een paar weken. Wanneer jij ook beter over de situatie hebt kunnen nadenken.. Als je nu het gesprek zou aangaan ga je wellicht dingen zeggen waar je achteraf spijt van krijgt, en dat zou hem nog verder van je kunnen afduwen.
Wat betreft die foto's .. Ik denk niet dat het makkelijk is voor hem, maar het hem makkelijker maakt op deze manier. Zo wordt hij niet aan jullie herinnert, niet omdat hij dit niet wilt, maar waarschijnlijk omdat het hem ook pijn doet allemaal. Niet alleen jij maar ook hij zal nu in zijn eentje verder moeten.. Daarbij heeft hij iemand gekwetst waar hij om geeft, en die wetenschap maakt het er niets makkelijker op. Niet alleen jij als verlatene hebt verdriet, de weglopende partij heeft dit ook.
Hecht hierom niet teveel waarde aan de verwijderde foto's, pijnig jezelf niet met negatieve ideeën. Als je niets voor hem had betekent was hij niet zo lang samen met je geweest, onthou dat.
Wat ik je wil adviseren om te doen, nu .. voor dit moment, en de aankomende periode: Praat! Praat met vrienden, blijf onder de mensen ( Zoals ik eerder schreef ) schrijf het desnoods van je af, gebruik LDVD desnoods om het uit je systeem te krijgen. Maar laat het verdriet wel toe, blijf rationeel en probeer je eigen pad weer te bewandelen. Je moet je niet gaan dood staren op een eventueel herstel van jullie relatie. Waarom niet? Omdat het je tegen houdt. En ook al wil je niet alleen verder en wil je hem terug, word je gek bij de gedachte dat je hem kwijt bent.. Het is helaas wel de situatie nu zoals hij is. En daar kun jij nu heel weinig aan doen. Wel wil ik je mee geven dat je zo min mogelijk contact met hem moet opnemen vertel hem niet hoe kloterig je je voelt of hoeveel verdriet het je allemaal doet. Vertel dit aan je vrienden, of ons. Hij is nu niet de persoon die jou kan troosten, hoe graag je dit ook zou willen.
Volgens mij ben je een hele sterke en intelligente vrouw die nu in de knoop zit met haar gevoelens. Schaam je niet deze te uiten, het maakt je menselijk.
Heel veel sterkte de aankomende tijd en hopelijk kun je het allemaal 'gauw' een plekje geven.
Liefs
bedankt
Ontzettend bedankt dat je de tijd neemt om zo'n uitgebreid stuk naar me te schrijven. Hij woont in het oosten van het land dus we wonen ver weg van elkaar. We zouden elkaar pas volgende week weer zien. Ik wilde hem tijdens het Skype gesprek verrassen door te vertellen dat ik van plan was eerder langs te komen. Ik heb de tijd niet gehad om dit te zeggen aangezien hij gelijk het nieuws overbracht. Het speet hem ontzettend dat hij het via Skype heeft uitgemaakt, maar hij zei dat het te ondraaglijk voor hem was om nog een week te wachten. Ook deze opmerking was weer even een mes door mijn hart. En ik moet zeggen dat hij tijdens de vakantie juist veel knuffeliger en kleffer was dan anders. Ik was degene die hem af en toe wegduwde omdat ik er zelf een hekel aan heb als ik anderen in het openbaar zo klef zie doen. Bovendien waren we met nog een stel op vakantie. Op dit moment geef ik mezelf nog de schuld aangezien ik hem heb weggeduwd. Hij zal op dat moment al zijn twijfels hebben gehad en wilde dit blijkbaar compenseren of wegdrukken door aandacht te zoeken. We hebben afgesproken om over een paar weken elkaar nog 1x te ontmoeten om dit goed af te sluiten. Het zal een moeilijke periode voor ons allebei worden ja.