de vorige keer had ik het over de ex waarmee ik weer verkering kreeg
dat was voor anderhalve maand ongeveer weer een fijne tijd.
daarna was hij dus helaas weer aan het twijfelen
maar net als de keer ervoor konden we niet van elkaar wegblijven
en dat gaat elke keer weer fout
nu is het er alweer van gekomen, zit hier jankend achter mijn pc, omdat hij nog steeds niet van me houdt
want ja daar komt het eigenlijk op neer, en nu na de zoveelste keer hoop ik dat ik zelf nu eens een keer verstandig kan zijn

wilde het toch even kwijt...
na die instorting van vorige keer hadden we wel nog steeds contact, maar heb ik de rest wel afgehouden. totdat hij een ongeluk kreeg met de motor..gelukkig niet heel ernstig, maar wel zijn been gebroken.
hij was onderweg naar mij geweest, dus ik daarna naar hem toe...en ja toen ging het afstand houden niet zo goed.
maar wil dus vooral vertellen...dat wij nu dus echt samen zijn!
soms is je hoop en je gevoel dat er van zijn kant ook nog iets is dus niet fout!
loop op wolken, het is nu zo fijn geweest deze week, dat ik weer helemaal dat blije gevoel heb.
en daarbij ook de spanning die we allemaal ook wel kennen denk ik.

ik kan het niet anders noemen dan stom.... het was maar een korte relatie, maar had er toch voor gekozen om daarna te proberen vrienden te blijven..goh wat was het gevolg? 3 maal raden, ja we begonnen iets en dat had helaas te weinig met gevoelens te maken. dat hebben we dus nog een behoorlijke tijd vol gehouden.
tot ik vanavond instortte en begon te huilen.
en kon dus ook niet meer stoppen. en hoewel dit natuurlijk beter is dan iets hebben met iemand die je gevoelens niet beantwoord voel ik me zo leeg.
ik hou gewoon van hem, zelfs nu was ie veel te lief. iets wat ik sowieso niet gewend ben.

er was dus nog hoop....het kon allemaal nog goedkomen....maar dat is nu dus voorbij.
het kan en mag zo dus niet zijn....ikke die dacht dat ik eindelijk de goede tegen het lijf was gelopen.....waarom toch elke keer weer, waarom kan er nu echt niet iemand zijn die er helemaal voor gaat.... en niet dat halve.....wil het gewoon niet meer, geloof niet dat ik het nog aandurf...maar goed als ook dit verdriet weer gesleten is zullen we hopelijk weer wat positiever zijn, maar ben het goed beu allemaal. moest hier ff beetje uitkuren....veel sterkte voor iedereen

steeds maar weer contact....
fijn en ook niet.....
ik wil je graag weer spreken en ik wil je graag weer zien, maar nee wat ik niet wil is mijn gevoelens zomaar uitschakelen, zomaar doen alsof ik niets voel....
want ja dat doe ik wel.....
kort als ik je mijn vriend mocht noemen voelde het meteen goed.....
is dat dan zo raar?
en ik weet het verschil tussen gewoon iemand in je leven willen of een bepaalde persoon in je leven willen.
ik hoef niet persee iemand in mijn leven, maar vind het net als iedereen wel heel erg fijn.
ach van de ene kant is het niet raar dat je zegt dat jij ook niet weet hoe het nog ooit zal lopen, maar ik wil niet zomaar hopen.

de wandeling is achter de rug...weet niet wat ik nu voel, ja weet het een beetje, ik mis hem, had hem graag in mijn armen genomen. de hond die gewoonlijk zeer eenkennig is heeft hem aardig wat lebbers gegeven. pfff van je beesten moet je het hebben hahaha. van de ene kant natuurlijk heel fijn, het was ook een gezellige zondag. het kost op zich gewoon wat moeite om me niet te laten meeslepen. grapjes maken over dat hij me gedumpt heeft...ja het helpt me wel iets, dus wie zal het allemaal zeggen. van de ene kant weet ik dat ik gewoon erg voorzichtig moet doen met mijn hart, van de andere kant is het fijn om hem te zien en gewoon het gezellig te hebben.

vandaag een sms gestuurd dat ik contact wilde. hij belde me ook meteen na het werk. geloof ook wel dat hij er oprecht spijt van had, en doet je wel beetje goed, maar ja feit blijft dat het dus gewoon een onbeantwoorde liefde is.
en dat is hoe je het wend of keert gewoon pijnlijk. we hebben nu wel een afspraak gemaakt om zondag te gaan wandelen. meteen in een diep gat vallen door hem niet te zien kan ik nu niet. en weet wel dat als mijn gevoel gekalmeerd is dat we zeker vrienden zullen blijven, maar heb ik nu niets aan, nu voel ik gewoon de pijn van het missen van zijn warmte om me heen.