afspraak

afbeelding van Alexandra

vandaag een sms gestuurd dat ik contact wilde. hij belde me ook meteen na het werk. geloof ook wel dat hij er oprecht spijt van had, en doet je wel beetje goed, maar ja feit blijft dat het dus gewoon een onbeantwoorde liefde is.
en dat is hoe je het wend of keert gewoon pijnlijk. we hebben nu wel een afspraak gemaakt om zondag te gaan wandelen. meteen in een diep gat vallen door hem niet te zien kan ik nu niet. en weet wel dat als mijn gevoel gekalmeerd is dat we zeker vrienden zullen blijven, maar heb ik nu niets aan, nu voel ik gewoon de pijn van het missen van zijn warmte om me heen.

afbeelding van Amalia-bea

Heel herkenbaar!

Hoi Alexandra,
Ik herken zoveel van mijzelf in jouw verhaal.
Ik heb niet alles gelezen, alleen de laatste topics.
Ook mijn liefde voor mijn ex word niet meer beantwoord, maar
ik ben zo labiel, dat ik alleen al blij ben als hij mij belt
of even langskomt, ook al doet het daarna extra veel pijn.
Ik voel dat hij mij aan het lijntje houdt, en weet(inituitief) dat hij of binnenkort niet niets meer van zich laat horen of dat hij de vreselijke woorden van uitmaken uitspreekt.
Ik kan dat niet aan, zeker niet omdat ik al mijn hoop weer op hem gericht
had om misschien in de toekomst een gezinnetje te gaan beginnen.
Ik ben al 34 en zwanger worden lukt al veel moeilijker bij mij aangezien
ik zelden een eisprong heb, en daar hormonen voor moet slikken.
Ik ben zelfs zo wanhopig dat als hij met mij b.v naar bed zou willen,
alleen voor de sex, ik dit toe zal laten..
Ik weet dat ik mij erg onderdanig opstel, ook naar hem toe, maar voel mij
zo machteloos.
Ook ben ik bang dat hij ieder moment kan bellen of sms-en dat hij niet
meer wilt en dat ik maar een ander moet zoeken..
Ik mis hem zo.....
Amalia

afbeelding van panic

het missen

Hem missen dat doet ontzettend veel pijn. Wij hebben er niet voor gekozen dat de relatie uitging, en willen hem helemaal niet uit ons leven hebben. Alleen zij hebben die keuze wel gemaakt. Hem geheel uit je leven bannen is wat mij betreft niet nodig. Maar je zal jezelf wel moeten beschermen, door toch proberen wat afstand te nemen.

Amalia, ik snap wat je bedoelt.... de tijd gaat door, die biologische klok tikt steeds sneller. Ik ben 33 en weet dat er meerdere leeftijdsgenoten op deze site zijn. Allen worstelen met die gevoelens. Ik weet nog niet eens zeker of ik kinderen wil, ik wil daar met een partner naartoe kunnen groeien. Ik weet niet of ik makkelijk zwanger kan worden of niet. Ik weet wel dat het bij mij in de familie niet makkelijk is, en dat ik zelf hoge bloeddruk heb. Dit laatste is onder controle maar maakt een eventuele zwangerschap wel ingewikkelder. Dus ik sta niet onbevangen tegenover zwanger worden.
Maar weet je? Juist wij 30plussers moeten niet tijd verspillen! Hiermee bedoel ik dat we niet genoegen moeten nemen met minder en ons al helemaal niet onderdanig moeten opstellen.
Als we ons nu richten op een "foute" man of een relatie gedoemd is te mislukken, dan verspillen we kostbare tijd. Tijd die we hadden moeten gebruiken om zelf sterker te worden en dan hopelijk die geweldige man tegen te komen!
Pas goed op jezelf!

afbeelding van Amalia-bea

Biologische klok...

Panic ;allereerst bedankt voor je reactie!
Je hebt helemaal gelijk wat betreft de biologische klok.
Juist daarom had ik al mijn hoop op hem gevestigd, aangezien hij zei dat
hij ook graag een gezinnetje wilt etc....
Maarja liefde laat zich niet dwingen.....ik weet dat ik hem niet vast kan houden, en hem los moet laten, maar het doet zo'n vreselijke pijn!
Amalia