hallo is lang geleden dat ik hier ben geweest
heb weer een enorme dip, door vanalles weer ingegeven, maar ook weer door het wezen dat mijn ex is...
allemaal hebben we het hier heel veel over het wel of niet contact houden..
als je nog van hem of haar houdt....NIET doen
het werkt echt niet
wij hebben nu nog behoorlijk veel contact gehad na een periode van elkaar weinig zien en het werd me gewoon teveel
heb het hemm gezegd, en eerst werd hij kwaad en daarna zagen we elkaar weer af en toe, dat is nu iets meer als een week
maar mijn gevoel is daarbij dan zo moeilijk
als ik niets hoor ben ik eigenlijk weer beledigd

hoe heb ik mezelf zo in de nesten kunnen werken
wist dat het me pijn kon doen, en heb weer half uur in de auto zitten janken
heb al tijdje niet geschreven, ging vrij goed
af en toe wat contact maar niet teveel, zodat je niet te veel hoop krijgt
maar de tijd brak aan dat hij voor 2 en een halve week weg zou gaan, ik zou eigenlijk mee gaan voordat het uit was..
hij had nog geen fijne oppas voor zijn hond..
dus ik het toch gedaan, tegen vergoeding overigens..., veel contact vanuit daar gehaden op de laatste dagen al minder, belde niet zoals afgesproken, deed al veel pijn
en toen de dag dat hij weer terug kwam....vandaag dus

ben nu paar daagjes ziek thuis...
griep, dus zo belabberd als ik maar zijn kon
je kunt weinig dus voelt je nutteloos
gelukkig voel me al een stuk beter, maar nu komen dus die lekkere muren op me af...
was aan het lezen en verzet me zinnen ook wel, maar je hebt af en toe sorst dus je bent ff van het lezen af en dan zie je die muren weer
voel me een gevangene, omdat ik niet veel kan, nog te snel moe en omdat ik niet veel mensen heb op dit moment om op terug te vallen
ga weer teveel malen
denken aan je ex..het is nu anderhalve maand uit...ga het niet precies nameten, ben er toch al teveel mee bezig

het is raar
het gevoel van eenzaamheid, maar ook van gewoon fijn jezelf kunnen zijn
wetend dat ik nog steeds achter mijn eigen beslissing sta, maakt me van de ene kant beter voelend, maar van de andere kant niet
beter omdat ik weet dat ik anders ook vaker bedroefd zou zijn geweest, ben ik tenslotte in de relatie ook geweest, maar slechter omdat ik hem niet naast me heb liggen, niet lekker tegen hem aankruipen
niet 's avonds tegen hem kletsen hoe mijn dag was
luisteren hoe zijn dag was
samen het weekend plannen, maar dan weet ik weer..o ja dat deed hij juist te veel in zijn eentje
heb hem afgelopen week nog een paar keer gesproken, weet nog niet of het me goed heeft gedaan of juist niet

ging per ongeluk 2 keer
maar ga nu echt eten...

het gaat af en aan
de ene keer gaat het goed en dan komen die herinneringen weer boven
gewoonlijk deed je dit of deed je dat
het gevoel dat het niet meer zo is komt dan op me af en niet op een fijne manier
dat soort momenten dan komt dat gevoel te zwaar op me af dat ik zou willen dat het anders was
maar dat is het niet dus ja er over piekeren helpt niet
maar ook er niet aan denken is niet de oplossing
want het komt toch een keer op je af of je het wil of niet
want het is alleen maar natuurlijk om iemand te missen
het dan niet contact opnemen is dan heel moeilijk
thuis komen en hopen dat er gebeld is, hopen dat je mail hebt

hoe kan het toch dat hij me niet zo mist als ik hem??
waarom kan hij zolang zonder mij?
je gaat het toch bij jezelf zoeken
ben ik dan zo moeilijk om mee te leven?
weet het wel moet zo niet denken, hij is juist degene die gewoon niet met iemand kan leven, dus daar ligt het aan
maar is moeilijk om echt tot je door te laten dringen
oke kan wel zeggen dat het zijn verlies is, maar waarom moet het mij dan zo'n pijn doen?
wil gewoon nu lekker tegen hem aankruipen en geen zorgen meer toelaten
als troost krijg ik nu wel een kat in mijn armen, en geef toe is wel erg fijn zo'n luid snorrende kat op je schoot, maar typt wel moeilijk hahaha