hoe kan het toch dat hij me niet zo mist als ik hem??
waarom kan hij zolang zonder mij?
je gaat het toch bij jezelf zoeken
ben ik dan zo moeilijk om mee te leven?
weet het wel moet zo niet denken, hij is juist degene die gewoon niet met iemand kan leven, dus daar ligt het aan
maar is moeilijk om echt tot je door te laten dringen
oke kan wel zeggen dat het zijn verlies is, maar waarom moet het mij dan zo'n pijn doen?
wil gewoon nu lekker tegen hem aankruipen en geen zorgen meer toelaten
als troost krijg ik nu wel een kat in mijn armen, en geef toe is wel erg fijn zo'n luid snorrende kat op je schoot, maar typt wel moeilijk hahaha
ach ja ook dit gevoel zal wel weer zakken, maar makkelijk is het nu niet
het gevoel dat hij nu gewoon naar bed gaat, nergens mee zittend en ik dat eenzame gevoel hebbend
tsja...
gevoel is een moeilijk iets
maar een wijs persoon zei al tegen mij...zou jij diegene willen zijn die nergens mee zit? en nee dat zou ik zeker niet willen
ik weet dan ook wel dat ik een hoop mis, maar eens een lange tijd zonder pijn zou wel fijn zijn