de vorige keer had ik het over de ex waarmee ik weer verkering kreeg
dat was voor anderhalve maand ongeveer weer een fijne tijd.
daarna was hij dus helaas weer aan het twijfelen
maar net als de keer ervoor konden we niet van elkaar wegblijven
en dat gaat elke keer weer fout
nu is het er alweer van gekomen, zit hier jankend achter mijn pc, omdat hij nog steeds niet van me houdt
want ja daar komt het eigenlijk op neer, en nu na de zoveelste keer hoop ik dat ik zelf nu eens een keer verstandig kan zijn
hem niet meer te dicht bij me laten komen, want hij zal me niet tegenhouden, hij zal het eerder weer proberen
en ja het klinkt van de ene kant te veel als hem verdedigen, moet ik niet te veel doen, maar ook hij doet het niet expres
maar ja maakt dat het minder erg?? eigenlijk niet, want hij weet wel al die tijd al dat ik wel van hem houd
maar ja ga er zelf de hele tijd weer in mee
wat is het toch aan een person waardoor je er de afstand niet van kan nemen?
want dat heb ik dus met hem, kan me maar niet losmaken van hem
heb het zelfs geprobeerd door een relatie te krijgen met iemand anders ( die overigens wel wist waar hij aan begon, zat er zelf ook nog half in) maar helaas het werkte niet en daarna kwam ik alleen maar vaker bij mijn ex
mijn ex...de zoveelste mislukking van een relatie
waarom kom ik niet die persoon tegen die wel nog weet wat liefde inhoud? die niet bij elk bobbeltje in de weg de makkelijkste weg pakt, maar het samen met mij wil oplossen?
niet dat er zoveel bobbels waren, dat maakt het nu zo moeilijk
er was niets behalve het er net niet zijn van dat sprankje waardoor hij met mij oud wilde worden
en hoe kan het toch dat de een dat wel voelt en de ander niet?
weet niet hoe gelovig ik ben, god is voor mij niet zomaar het begrip wat het voor andere kan zijn, maar geloof iets dus noem "het"nu even god
is het een test van god? is het een grap?
ze zeggen wel eens dat je niet meer op je bordje krijgt dan je aankan
nou heb het gevoel dat ik echt wel genoeg heb gehad
ja ik sta nog, maar voel me niet meer in staat tot liefhebben
ja weet dat het ook nog vers is, dus zal wel overgaan, maar van de andere kant heb ik daar geen goed gevoel over, had ik voor hem al niet, dus was al voorzichtiger en dan gebeurd het weer
jeetje wat kun je daar toch genoeg van krijgen
hoop dat het allemaal nog beetje leesbaar is, ga nu maar weer ff stoppen en zo eens kijken of ik kan slapen
liefs voor allemaal XXX
Eeey kop op....
Hai Alexandra,
Net als jij behoor ik een soort van tot de oudere garde hier op ldvd. Ik heb je verhaal destijds gevolgd en ik vind het spijtig om te moeten lezen dat je weer (of misschien nog steeds) in de put zit. Ik zou willen dat ik je een hart onder de riem kon steken, maar eerlijk gezegd zou ik niet weten hoe. Ik kan alleen maar zeggen dat je niet alleen bent in deze. Volgens mij heb ik mijn ex ook nog steeds niet helemaal kunnen laten gaan en hoe lang is dat nu geleden? Ik durf er niet eens over na te denken. De eerste keer dat ik hier kwam was dat al iets van 2 jaar geleden. Inmiddels zijn we weer een jaar verder en zit ik opnieuw in een relatie die op springen staat.
Ik merk dat ik er door veranderd ben (het hele gedoe met mijn ex). Het boeit me namelijk allemaal niet meer zo; liefde, relaties, huisje-boompje-beestje, de hele rambam. Daar ik voorheen altijd voor mijn meisje koos, kies ik nu voor mezelf; zelfs als ik weet dat mn meisje mij op dat moment nodig heeft of gewoon iets leuks wil gaan doen samen (egocentrisch dus..., maar wel vanuit een stukje zelfbescherming). Nu sta ik weer voor die lastige keuze. Laat ik haar gaan omdat ik van haar hou en inzie dat ze iets beters verdient, of........., ja of wat eigenlijk. Ik weet dat ik haar zou moeten laten gaan, maar ik hou teveel van haar om haar te zien verdwijnen uit mijn leven. Mochten we er een punt achter zetten, dan wil ze mij voor een lange tijd niet zien, zodat ze alles kan verwerken. Voor mij is dat een soort van deja-vu. Ik weet dat dit in de praktijk zal betekenen dat ik haar niet meer zal zien en ik word er eerlijk gezegd een beetje moe van om de mensen die me lief zijn te zien verdwijnen uit mijn leven.
Maar goed..., nu ben ik een beetje teveel over mezelf aan het schrijven en hoewel dat wel even lekker is, is dat niet echt de bedoeling. Ik hoop dat je achter de wolken nog een beetje zonneschijn zult vinden en mocht je dat doen, dan hoop ik dat er ook nog een beetje over blijft voor mij en onze mede ldvd'ers...
Sterkte......