Mijn verhaal begint een hele poos geleden..
Een jongen van mijn klas liep al een jaar of twee achter mij, maar ik moest niets van hem weten *ik was heus niet op m'n hoofd gevallen ofzo*..
Op een bepaalde dag nadat ik weer met hem ruzie had gemaakt over vanalles en nog wat, voegde een vriend van hem me toe op msn.. We raakten aan de praat, en werden heel goed bevriend.
Na een poosje zei hy al dat hy me graag zag enzo, maar er kwam niet echt iets van..
Een week later begon hij iets met een zekere Dagmar, waar hy uiteindelijk een maand mee is geweest.
Ik was niet echt kwaad op hem.. maar wel vreselijk teleurgesteld.. ik dacht echt dat hij mij ook had zien zitten?!

Ik kom al een tijdje op deze site en lees veel verhalen van jullie. Nu zou ik graag mijn eigen verhaal willen vertellen.

In Mei 2002 kreeg ik een relatie met een hele knappe jongen, die dat helaas ook van zichzelf wist dat ie goed in de markt lag... Zelf ben ik nogal onzeker over mijn uiterlijk en het deed me eigenlijk wel heel goed dat zo'n knappe jongen een relatie met mij wilde. Toen ik hem helemaal in het begin van onze relatie vroeg wat ie eigenlijk in mij zag antwoorde hij: ach, een ECHT mooi meisje heb je nooit voor jezelf alleen... (met andere woorden: jij bent niet zo mooi, dus jij blijft wel bij me) Achteraf gezien had ik toen al moeten zeggen: "Ho, stop! Laat maar zitten dit tussen ons, want zoiets zeg je niet tegen je nieuwe vriendin!" Maar ik was zwak en heb de opmerking langs me heen laten gaan.

Ik ben een meid van 23..en al exact 10 jaar verliefd op die ene jongen,steve..die er intussen 29 is.
Tien jaar geleden zagen we elkaar voor het eerst en het was meteen een vonk die oversloeg, helaas was er niets mogelijk door ons te groot leeftijdsverschil.
We probeerden vrienden te blijven,maar dat vond ik toch veel te pijnlijk dus we groeiden wat uiteen..ik had losse vriendjes, niks serieus maar hij was geen minuut uit mijn gedachten.
Enkele jaren later kwamen we elkaar tegen en de vlam sloeg weer in zoals nooit tervoren. Ondanks protest van mijn ouders besloten we er toch voor te gaan. Wat voor een zalige tijd toen aanbrak is gewoon onmogelijk te beschrijven, alles waar ik jarenlang van droomde kwam uit..We waren niet gewoon gek, maar stapelgek op elkaar. Al gauw 'woonden' we samen : ik logeerde bij hem of hij bij mij, want elke seconde apart was er een te veel. Ik zou nog uren kunnen vertellen over deze zalige tijd, maar ik zal het kort proberen houden..Er kwamen stillaan de eerste barsten en wat volgde was een relatie van ups en downs..continu van de ene hoogte naar een diep dal. Heel vermoeiend, maar we wisten 1 ding zeker: we wouden enkel elkaar, dus we spartelden ons weer door elke ruzie. Oorzaak van die ruzies: hij ging steeds meer en meer 'vrijheid' opeisen, in die zin dat al zijn tijd,aandacht en energie uitging naar zijn vrienden en hobby's. Als ik iets vroeg was het altijd te veel, het was altijd te moeilijk. Ik deed continue mijn uiterste best voor hem, plande allerlei leuke dingen..en telkens kwam er niets van. Ik weet dat hij me heel graag zag, het probleem is alleen dat we totaal andere vrienden hebben, totaal andere interesses, en ook een andere visie over belangrijke zake.. ja, daar zit je dan..twee karakters die niet bij elkaar passen, maar wel supergek zijn van elkaar. Uiteindelijk liet hij me zitten op een dag, na een discussie, en nadat we pas op (een zalige)vakantie waren geweest. Ik zat midden in men herexamens en hij weigerde enige vorm van uitleg te geven over zijn beslissing. Ik brak toen letterlijk in 1000 stukken.. Hoe ik die weken ben doorgekomen weet ik niet maar toen ik eindelijk voor de eerste keer buiten kwam , kwam ik hem toch wel weer niet tegen!

Na 4 jaar lang een relatie gehad te hebben heeft mijn vriendin het uit gemaakt. Nooit heb ik dit zien aankomen. We waren alle 2 druk, ik met werk en zij met school. Zij woonde nog bij haar ouders en ik ook. We zagen elkaar meestal alleen in het weekend want we woonden ook nog ver van elkaar af. Maar de liefde hield ons bij elkaar. Zelf was ik de nuchtere en zij de meer emotionelere. Maar nu kom ik erachter wat zij voor me was.... Het is verschrikkelijk zonder haar, ik eet bijna niet en voel me gewoon ziek.Ik probeer nog contact met haar te houden maar ik weet dat dat fout is maar zonder haar weet ik het gewoon niet meer.... Dat is een fout geweest van mij dat ik mijn leven voor haar leefde. Thuis heb ik bijna niemand meer en ben nu zo alleen.

Ik heb sindskort een vervelende ervaring meegemaakt!

En dit wil ik met alle mannen delen!
Ik had al 2 jaar een relatie met een leuke jonge dame, maar die dame deed de laatste 3 maanden vreemd. Het klinkt raar.

Maar ik kon ruiken en zien aan haar "rare" gedrag dat ze vreemd was gegaan. Ik rook het echt. Het was net of ik als tijger, kon ruiken, of er iemand aan mijn eten had geklooit. Er heeft iemand aan mijn boterham gezeten.

Wat ben ik boos.
------------------------------------------------

Een tip voor alle mannen!
Mijn ex had alle jongens telnummers namen die ze had ontmoet in haar telefoon, onder meises namen opgeslagen. Ik belde er een paar nummers. En al die meisjes hadden een baard in hun keel. Dat is fucking raar!!

Het is lang geleden dta ik hier nog iets op gezegd heb maar ik heb mijn leven terug in balans gekregen. Echt. Het is moeilijk de eerste weken, maanden zelfs. Je denkt veel na je komt inperiodes terecht dat je denkt het is mijn schuld of de klootzak ik wil je nooit meer zien. Maar geloof me dat gaat allemaal over. Het heeft alleen tijd nodig, heel veel tijd. Ik heb het geluk dat men vrienden me blijven steunen en ik heb zelfs iemand terug ontmoet. Hij is een ex van me en ik heb gewoon impulsief contact met hem opgenomen. We zijn niet echt een koppel maar we amuseren ons. Ik wil geen relatie en hij weet ook waarom. We doen ieder ons eigen ding. Geen verantwoording aan elkaar vrij zijn gaan en staan waar we willen en op het eind van de avond belanden we uiteindelijk samen.

Half september leerde ik * kennen, hij is een van de beste vrienden van de vriend van mijn beste vriendin. Op msn hadden we al een week leuke gesprekken tot diep in de nacht. Na een week zou de groep uitgaan. Normaal ga ik niet vaak mee, maar nu ging ik speciaal voor hem wel mee. Dus.. die avond was het raak.. 26 september. We hebben 6 weken lang een leuke relatie gehad. De eerste week had ik nog zoiets van tja.. hij is leuk maar wat verder..? Maar al snel zag ik een toekomst met hem. Ik wilde hem nooit meer kwijt.
Tot mijn grote verdriet gebeurde dit toch afgelopen dinsdag, 16 november. We moesten met elkaar praten, aangezien de ik de laatste week nogal bang was voor wat er stond te gebeuren. Ik kreeg geen antwoord meer op smsjes en als ik hem wilde zien moest ik dat duidelijk vragen en afspraken werden uitgesteld.