Gisteren een eerste gesprek gehad met een spychologe in de hoop dat zij mij helpt het gebeurde te relatieveren en helpt te ontdekken waarom het fout ging en als nog onze relatie te redden.

Stukje bij beetje ben ik mijn huis aan het opruimen en herinneringen aan het wissen.
Ben nu aan zijn kast begonnen.
Vond een kaart die ik hem een paar jaar geleden heb gegeven. Er stond in : Bij jou voel ik me fijn...Daarom wil ik nog heel lang bij je zijn...
En er lag nog een foto van ons samen in de Python in de Efteling. Je komt zoveel tegen..
Herinneringen doen pijn.

Ik heb het gevoel dat ik een vicieuze cirkel zit. Ik voel me twee weken dolgelukkig, waarna ik twee weken in zak en as zit. Ik heb er nu twee goeie weken opzitten, maar deze middag moest ik toch weer opnieuw huilen. Ik weet niet goed waarom ik huil. Het is al meer dan een half jaar uit en het grootste verdriet is nu toch wel voorbij. Of beeld ik me in dat ik er helemaal over ben, terwijl dat eigenlijk niet zo is? Ik weet niet goed wat te doen. Ik ben al in therapie bij een psychologe, maar ik heb de indruk dat dat me nog niet echt vooruit geholpen heeft. Ik voel me niet echt depressief, maar ik voel me ook niet heel goed in mijn vel.

Gisterenavond begint hij ineens te sms-en. of ik eens rond de tafel wilde zitten. Dit had ik al eerder geprobeerd vorige week maar kon toen het huis uitvluchten om klappen te ontlopen. Ik heb eerst terug gestuurd waar er dan over gepraat ging worden. (Hoor de laatste dagen niets en wordt maar in onzekerheid gelaten. Iedereen zegt dat ik beter af ben zonder hem maar daarnaast vinden ze het ook raar dat hij voor allerlei simpele dingen gaat sms-en, en misschien voelt hij toch wel wat voor je.) Ik had dat dus niet moeten vragen want ik had het weer gedaan. tientallen sms berichten over en weer. En ik me gevoel uitleggen en alleen verwijten terug krijgen.

Ik denk dat ik maar begin bij het begin.
ik was 14 en kwam te wonen in een nieuwbouwwijk
al snel leerde ik mensen kennen van mijn leeftijd
en mij broer ook
en in de eerste zomer die ik daar mee maakte leerde ik M kennen.
me broer kwam aanrijden op zen scooter met een jongen achterop
ik rende naar buiten want me broer had me beloofd dat ik mocht rijden
toen ik buiten kwam zat M achterop
ik mocht rijden alleen als M mee ging
Ik vond alles goed als ik maar mocht rijden
toen ik richting M en de scooter liep kreeg ik al een kriebelig gevoel en na een stukje rijden kwam daar een drempeltje ik remde iets te hard waardoor M mij om mijn middel greep Ik kreeg diep van binnen een schok een vaag gevoel toen ik afstapte maakte hij nog een grapje dat ik zijn favo chauffeur was sinds die dag zit hij nog steeds in mijn hoofd en hart

mijn verhaal begint 2 jaar geleden..ik zit in de 3e klas..voel me klote..kom van havo 2 af en ga naar mavo3..ik ken niemand..niemand kent mij.

dan verandert ineens alles; er komt een jongen met blond haar en blauwe ogen de klas in lopen..hij kijkt mij aan ik hem..en toen was ik verkocht.

Ik voel me nog steeds klote...ik zag er op dat moment een beetje skate-8ig uit, hij was net andersom..hij voelde nix voor mij, deed me pijn negeerde me..en als hij wat zei was het alleen of ik een sigaret voor 'm had.

ik voelde me klote, ging sporten..viel 5 tot 10 kilo af in 2 maanden..en ik zag er ineens heel anders uit..

Het klinkt misschien raar, maar ik ben al een jaar verder. Ga door met me leven en sta open voor andere mensen/dingen. Toch spookt hij dagelijks nog wel ff door me heen.
Het gekke is dat wij nog steeds niet normaal met elkaar omgaan. Ik zou dit heel graag willen, hoewel hij het uit heeft gemaakt. soms groet ie me vrienden en loopt mij voorbij. 5 maanden gelden is er iets tussen ons gebeurt, ook sindsdien negeert hij me weer, waarom...dat blijft een raadsel.Dingen en mn inuitie houden me op de been. Wat ik bijvoorbeeld hoor is dat hij boos wordt op zn vrienden omdat ze met me staan te praten.Hij geeft alleen niet aan waarom en wil er niet op ingaan.Dit was voorheen nooit zo.Ik weet ook dat ie een scharrel heeft gehad en op een bepaalde moment stond ze me uit te dgn in een discotheek. Een paar dgn erna hoorde ik dat het uit was. Wat ik echt wil weet ik niet. Maar ik weet wel dat ik het heel leuk met m had en er wel eventueel mn best voor zou kunnen doen.Maar het normale contact met elkaar gewoon ff groeten en misschien ven te kletsen zou heel fijn zijn.