heb 2 jaar geleden een meisje ontmoet ze zag me helemaal zitten en ik haar ook het was gedaan het kwam weer goed en weer gedaan enzzz we zagen elkaar veel te graag maar kreeg toen nog 1 kans van haar en die heb ik verprutst !!!! ik probeer alles om het weer goed te maken ze wil me gewoon geen kans geven ik begin echt door te slaan en begin te drinken kzie geen andere uitweg

Dit weekend ben ik nog eens op stap geweest met wat vrienden en ze vertelden wat over men ex want ze vroegen hoe het met me nu gaat. Op het ogenblik gaat het goed af en tot heb ik men dips maar dat is normaal. Maar nu wisten ze me te vertellen dat hij al langer met zen nu huidige vriendin iets had en dat ze al bij hem is getrokken de dag na ik er weg ben gegaan. Nu vraag ik me af hoe dat het komt dat ik nooit iets heb gemerkt. En nu zit ik in een 2strijd. Langs de ene kant wil ik met hem praten over wat er nou duidelijk is gebeurt en waaarom hij nooit duidelijk en eerlijk is geweest tegen mij. Maar langs de andere kant wil ik ook niet die wonde terug open halen want ik begin terug grip op men leven te krijgen met alle ups en downs erbij.

Ik heb eindelijk de moed bijeengeraapt en heb hem op de man afgevraagd hoe het nu zit tussen ons? Zijn antwoord was dat hij nu nog effe alleen wilt zijn daar hij het druk heeft met allerlei dingen..ik vroeg dus ook aan hem of ik moet wachten dat het dan ook de moeite loont dat hij mij dan ineens niet geen afschepen? Hij gaat deze week met mij is afspreken en hij ging mij vanavond nog eens smsen. Dat snap ik dus niet als je dan toch nog effe alleen wilt blijven en mij er dan nog over wilt aanspreken dan is dit toch een teken dat hij om mij geeft of niet? Nog een klein probleem ik heb per ongeluk een wachtwoord van hem moeten veranderen maar als ik hem dit zeg gaat hij mij zeker niet meer willen!

Hoi iedereen,

Ik ben een getrouwde man van 29. Heb geen kinderen. 3 jaren geleden is er een nieuwe collega bijgekomen en zo'n anderhalf jaar geleden heb ik gevoelens voor haar beginnen te krijgen. Zij is ook getrouwd en heeft een kind van 1,5. Ik dacht aanvankelijk dat het maar een tijdelijke bevlieging was en de gevoelens werden een tijdje ook minder intens. Maar sinds de lente van vorig jaar zijn de gevoelens ineens terug opgekomen. We kunnen heel erg goed met elkaar praten. Ik weet niet of zij ook dezelfde gevoelens heeft. Soms denk ik van wel, soms dan weer niet. Het feit dat haar kantoor naast die van mij is, maakt de zaak voor mij niet gemakkelijker. Ik weet dat dit verkeerd is maar kan mijn gevoelens niet meer de baas.

Nu het vier maanden uit is en er een poging het weer te proberen mislukt is (zo'n twee maanden geleden) ben ik er nog steeds niet... overheen zeg maar.

De laatste paar dagen vraag ik me vaak af of ik nog iets moet doen of zo. Vragen of het echt over is. Maar aan de andere kant heeft hij het uigemaakt én die poging 't weer te proberen (die ook door mij op gang kwam) afgekapt. Ach ja, die mislukte poging... Ik vroeg hem na een maand 'proberen' hoe hij er over dacht. Ik had er niet zo'n goed gevoel over, had hem in die maand maar twee keer gezien. En ik kon er echt niet meer tegen. Die onzekerheid...

Niet te geloven. Ik heb 2 weken geleden iemand ontmoet die ik erg leuk vind. Ik ken hem al een jaar of 10 van gezicht, maar nu raakten we in gesprek. Het was gelijk gezellig en de volgende dag hadden we al afgesproken.
Ik ben al een paar keer bij hem geweest en het was heel gezellig en ik ben blijven slapen.
Hij vertelde dat het ook pas 4 maanden uit is met zijn ex en dat hij niet weer op zijn bek wilde gaan. Dat vertelde hij gelijk al in het begin.
Hij belde me net en zei dat hij vanavond bij me langskomt.
Ik vroeg of hij wilde blijven slapen (ik blijf ook altijd bij hem slapen) maar dat wilde hij niet, want hij kan niet zo goed slapen bij mij. Dus ik zei dat als hij dat een paar keer gedaan had het wel zou wennen. Hij zegt WENNEN??? We kennen elkaar net. Toen vroeg ik hoe hij nu eigenlijk dacht over ons enzo(omdat ik best wel erg onzeker ben geworden na mn ex). Nou daar had hij nog helemaal niet over nagedacht en wilde dat niet ook. Hij doet gewoon wat ie leuk vind zegt ie. We zijn elkaar nu een beetje aan het leren kennen en daar kan hij over tig maanden pas wat over zeggen. Of ik nu al aan de toekomst dacht ofzo, want hij totaal niet.

pff ik word gek! de jongen die normaal gezien dacht ik een oogje op me heeft negeert me totaal. ik beeld me dit echt niet in! Erg vind ik want hij zei dat hij voor onze relatie volledig wilt gaan...euhm ik merk er niet veel van.Ik krijg zelfs geen smsje. Ok hij heeft het druk maar zo druk nu toch ook niet hé...Ik heb uiteindelijk al mijn moed bijeengeraapt en hem zelf een sms gestuurd met de vraag of we is kunnen babbelen. Hij heeft nog altijd niet geantwoord!! Sorry maar ik wil weten waar ik sta ook al gingen we het rustig aandoen maar daarvoor moet je me toch niet negeren?? Ik snap die jongen toch niet goed, ok het is nog niet lang uit met mijn ex en hij wilt zichzelf misschien beschermen maar heb dan toch het lef om dat te zeggen?