Ik ben het beu aan het worden..dat alleen zijn, geen knuffels meer, geen lieve woordjes..feestdagen in aantocht.Mijn ex die ik nog elke dag hoor. Die andere jongen waar ik geen vat op krijg! Wanneer het gaat geluk mij is toekeren? Wanneer? Ik zou zo graag nieuwe mensen leren kennen maar iedereen die ik ken heeft het druk of zelf een vriend..dus tja hier zit ik dan alleen.Ik kan toch moeilijk op mijn eentje naar café gaan?

Hey Allemaal die dit wil lezen
Ik ben nu al een hele lange tijd niet meer op de site geweest en lees nu allemaal de berichten en dagboeken nog een keer. Ik kan jullie vertellen dat alles met mijn nieuwe liefde nog steeds goed gaat en dat ik zeer gelukkig daarmee ben. Ik heb echter op dit moment andere prive dingen die spelen en die best wel overheersen maar G... maakt alles weer een beetje goed. Voor iedereen met ldvd KOP OP!!! Als ik weer gelukkig kan worden kan iedereen het.

Succes Allemaal

liefs kaatje

Vandaag tegen haar gezegt dat ik geen contact meer wil. Deze keuze doet zo veel pijn maar het is zo het beste denk ik? Ik kan geen contact met haar hebben en tegelijkertijd weten dat haar ex nog in haar gedachten zit. KUT wat doet dit pijn !! Ik kan niets anders doen dan janken ! Godverdomme waarom weet je niet wie je moet kiezen? Je zegt verliefd op me te zijn maar nu na 1 jaar nog steeds niet over je ex heen te zijn. Je weet zeker dat het lot ons uiteindelijk weer bij elkaar zal brengen, maar wanneer is dat? Fuck ik voel me zo ziek !

Wat is het toch lastig. Het is inmiddels al weer 2,5 week geleden sinds het over is. En het gaat telkens beter met me, maar wat is het moeilijk. Ik word er zelf behoorlijk gek van. Waarom denk ik de hele dag aan haar? Waarom wil ik weten wat ze doet? Waarom verveel ik me nou het uit is, terwijl ik toen het aan was het altijd ontzettend druk had. Waarom voel ik me zo eenzaam? Wat wil je en wat kan je? Zo veel vragen en zo wenig antwoorden? Heb ik me vergist in haar of heeft ze echt gelijk? Waarom blijf ik eigenlijk naar antwoorden zoeken? Als zij niet verder wil met de relatie dan is het zo! was het nou dan toch niet degene voor mij? ik word er echt behoorlijk gek van, mn verstand wil verder, met grote stappen, maar mijn hart kan het niet.

Hey, goed nieuws (denk ik). Zoals ik al zei had ik mijn moed bijeen geraapt en aan die jongen laten weten dat ik met hem wil babbelen. De dag erna kreeg ik een telefoontje van hem en vroeg hij mij wat er aan de hand was? Wel ik deed mijn uitleg dat ik graag zou willen weten waar ik sta. Hij vertelde mij dat hij nu rustig aan wilt doen en dat ik hem tijd moet geven. Ik zei dat ik hem dat gerust wil geven maar dat hij dan achteraf niet moet zeggen 'ik moet je niet meer hebben'. Waarop hij antwoordde dat we volgende week wel is zullen afspreken. Nu negeert hij mij niet meer, hij smst en belt me zelf! Dit is dan toch een positief teken? Of moet ik weer niet teveel hopen.

Ik had hier onlangs geschreven dat ik normaal een 'date' ging hebben maar dat die niet is doorgegaan op het laatste moment omdat hij nog te veel aan zn ex dacht. Heel de week erna heb ik niets meer van hem gehoord. Ik ergerde er mij aan. Anders hoorde ik hem iedere dag en nu niets weer. Ik viel weer in een soort 'gat'. Ik wist het echt niet meer. Uiteindelijk in een zwak moment stuurde ik een bericht om te vragen waarom hij mij eigenlijk negeerde. Ik kreeg geen antwoord. Dan savonds, raar maar waar, kwam hij op msn naar me toe. Me vragen hoe het met mij ging en deed hij onnozel tegen mij. Ik snapte het niet. Heb hem dan uiteindelijk dan gevraagd of hij nu eigenlijk terug samen was met mn zn ex. En blijkbaar is hij dus nu teug samen met haar. Ergens voel ik mij bedrogen omdat hij eigenlijk nooit echt eerlijk geweest is tegen mij. En ergens heb ik nog steeds het gevoel dat dat zo is. Maar toch mis ik hem... Het is niet logisch. Hij weet zelfs niet of vriendschap zelfs nog kan... dat doet zeer. Ik heb hem dingen toevertrouwd en dan doet hij dit... Was ik dan misschien maar gewoon een bezigheid tot het terug goedkwam met zn exvriendin?

... de afgelopen dagen zijn erg turbulent geweest en er zijn veel nieuwe ontwikkelingen voorbij gekomen.

Vol passie, liefde en verdriet schreef ik over haar.

Ik voel dit nog steeds voor haar want tijdens de relatie heeft zij mij laten zien hoe ik liefde en genegenheid wil.

weinig ruzie of woorden, veel knuffels en aandacht, veel intresse in mekaar... en dingen voor elkaar doen vanuit je hart.

De donkere zijde heb ik nu ook gezien.

Zij had iemand nodig om de stap te zetten om een relatie te verbreken... omdat zij niet de kleine dingen die haar ergerde durfde te bespreken... en deze heeft laten groeien tot iets onverwerkbaars.