Drieënhalve week geleden ben ik erachter gekomen dat mijn man op zakenreis in een ver land iemand is tegengekomen waar hij vreselijk verliefd op is geworden en sindsdien kan hij nergens anders meer aan denken. Wij waren 15 en een half jaar samen en we hadden het ontzettend goed. Ik heb vanaf de allereerste dag zielsveel van hem gehouden en doe dat nog steeds. Vlak voor hij op zakenreis ging had hij tegen mij gezegd: ik hou zo veel van je, ik ga elke dag meer van je houden. En dan nu dit! Het kwam als een donderslag bij heldere hemel. Ik stortte helemaal in. Hij stelde voor om wel bij me te blijven, maar dan als 'vriend' op zolder te gaan wonen en dan zoveel mogelijk naar dat verre land op vakantie om haar te zien. Maar dat kan ik niet opbrengen. Ik wil hem niet delen, ik wil hem niet als 'vriend'. Ik wil mijn man terug, ik wil mijn leven terug. Van de ene dag op de andere is mijn leven in duigen gevallen en zat er opeens een totaal andere man bij mij in huis. Ik heb gesoebat, gesmeekt, gebeden en ben kilometers door het stof gekropen, maar hij geeft haar niet op. Hij kan er niets aan doen, zegt hij, het is hem overkomen. Inmiddels zit hij bij zijn ouders, want de situatie werd onhoudbaar. Ik deed geen oog meer dicht en kon geen hap meer door mijn keel krijgen en probeerde hem dag en nacht om te praten, wat maar niet wilde lukken. In het begin werd het wat rustiger toen hij weg was. Maar al gauw begon ik hem enorm te missen en ging ik hem weer bellen en sms'en. Ik weet met mijn verstand dat het geen zin heeft, maar ik kan het niet laten. Het slapen gaat ietsje beter inmiddels, maar het eten gaat nog ontzettend slecht. Ik ben kilo's afgevallen en heb nog zo weinig energie dat ik nog maar een klein stukje kan lopen. Ik ga door een hel en blijf maar hopen dat ik straks wakker wordt uit deze nachtmerrie. Ik heb me nog nooit zo wanhopig gevoeld.

SadEyes