zonnig buiten, donker in mn hart

afbeelding van Sen

Prachtig weer vandaag, ik hou van de zon, van de zomer..lekker in de tuin chillen.. maar het voelt anders dan het zou moeten. Het boeit me zelfs niet. Ik woon hier nog in ons huis waar we 6 maanden geleden ingetrokken zijn, maar zonder haar voelt het anders. We hadden onwijs veel plannen om onze tuin en huis aan te pakken deze zomer.
Het is moeilijk om in "onze" tuin te hangen, ik zie ons zo nog zitten aan de tuintafel met alle schetsen.

Waar zit je nu toch? Wat doe je allemaal?

Ik heb ze deze week nog gehoord, onwaarschijnlijk vriendelijk! Niet dat ze reden heeft om onvriendelijk te zijn maar toch het gaf me een gevoel dat ze nog steeds niet snapt hoe ik me voel, hoe hard ze me gekwetst heeft, dat ik me verraden en vernederd voel. En toch voelde het goed aan om haar stem te horen..zo erg dat ik begon te huilen, dat ik besefte dat ze er niet meer was en dat ik haar mis. Ze vroeg me of er iets was, waarop ik nee zei en ophing.

Tuurlijk is er iets!! En dat weet ze goed genoeg tenzij ze zich van de "domme" houd. Zucht!

Het gras moet wel degelijk groener zien aan de overkant, en die roze bril zal wel heel roos zijn nu. Vraag me af of ze er verder eens heeft bij stilgestaan wat als er aan de overkant ook dorre plekken komen? Of wat heb ik eigenlijk allemaal opgegeven?

In het begin kwam ze nog vaak langs, controle zeg maar. Tot ik een 1,5m later na haar vertrek ontdekte dat ze wel degelijk iets had met haar collega waarbij ik in woede heb gezegd dat ik ze niet meer wil zien of horen..dat alles, zelfs vriendschap voorbij is. Maar tot op de dag van vandaag huil ik nog steeds.

Wat is dat toch met sommige, ze kunnen alles hebben/hadden, verloving of getrouwd, kinderplannen...en dan bam is er plots aandacht van een ander in een minder periode en vertrekken ze...

Hoe groen moet dat gras daar wel niet zijn?

afbeelding van brabbelbrabbel

Snap het ook niet sen. Welke

Snap het ook niet sen.

Welke behoefte voelde zij bij jou niet in vervulling gaan?
En welke behoeftes mistte jij?

Kán niet zomaar Sen.
Maar zo snel naar een ander grasveldje.. Nee dat begrijp ik ook niet sen. Grote kans dat zo'n grasveldje niet goed aangelegd wordt, gebaseerd op de onvervulde gemiste behoeften.. En als dat verzadigd is er een dor zandveldje ontstaat.

Maar dat weten we niet sen!
Sommige vreemdgaanders blijven daarna voor altijd bij elkaar..
Sommige hoppers ook..
Rebounders ook..

En vaak ook niet..

Weten we niet!
We kunnen alleen ons eigen aandeel onderzoeken!
En de ander daarmee proberen te begrijpen.
Zo goed als wij onze liefdes kennen.. Diep in ons hart voelen we de kleine barstjes wel!
Of die helen.. Weet niemand!

afbeelding van Sen

Nouja hoe gaat dat...het

Nouja hoe gaat dat...het loopt wat minder thuis, je kunt "plots" goed praten met een collega die al een goede vriend was, daar krijg je bevestiging "ik snap je, ik begrijp je" en het is begonnen.
Mijn aandeel, is dat ik soms niet genoeg vertrouwen had...en daar heb ik aan gewerkt..maar de laatste 2 maanden voor ze vertrok had ik wel redenen genoeg om haar niet te vertrouwen zo blijkt nu. Voor de rest deed ik alles, zij ook voor mij hoor. We hadden eigenlijk een echt sterke band.

Het gekke is gewoon dat we nog op verlof zijn geweest, toen kwam ze terug naar me toe en zag het volledig zitten..tot ze terug op haar werk kwam..en van de ene op andere dag vertrok ze. Ze wou ook bewust veel afstand houden van me zolang er nog gevoelens waren. Mss had ze nog twijfels? mss niet..

Ik had haar deze week voor het eerst na 2 maanden een sms gestuurd (vorige keren kwam het van haar kant), ik vroeg of haar tijd met mij zo vreselijk was..waarop ze zei "neen, dat weet je toch, er waren goeie en slechte momenten".... nouja dat is overal toch wel!

Het gekke is; wij zijn 2 vrouwen..nu is ze met haar collega (een man)..

Ik heb gewoon nog steeds geen uitleg gekregen, ik hoor via via dingen of ik kom er zelf achter..maar ik hoop dat ik ooit excuses krijg..en dat ze niet zomaar mn leven in komt en doet of er niks gebeurd is.

afbeelding van gebrokenkat

@sen

hai sen... jeetje wat herken ik jouw pijn. nog in een huis zitten waar je alles samen hebt opgebouwd en al je dromen en toekomst plannen lagen. de zon op jouw huid niet voelen in een tuin waar JULLIE dromen uit zouden komen

een van onze babynamen was Sen..

weet niet hoe het bij jou voelt, maar bij mij voelt dit niet meer als een huis. meer als een gebouw waar nu MIJN veel te grote bed voor een vrouwtje van 1.57m staat en nu MIJN bank en kattenkindjes zijn. voel niet de behoefte die ik de afgelopen jaren heb gehad om alles lekker te verzorgen en mooi te maken en gezellig te maken. ik zie het niet, i dont care en voor wie doe ik het?

Lieve Sen (jeetje wat moeilijk om dit zo te schrijven, sorry niets persoonlijks), nergens is het gras groener.. eventjes misschien maar het is overal hetzelfde en daar komen ze altijd zo lekker laat achter: same shit different toilet.
JIJ kan dit.. echt waar.. over een tijdje ga je je echt beter voelen.. wij samen... ik ook hoop ik en daar ga ik wel vanuit.

pak het huis aan. geef jullie plannen een plekje en maak nieuwe plannen (ja ik weet het, wat heb je daar nu nou aan want het doet nu nog zeer)

maak JOUW plannen. JIJ bent belangrijk nu. en als zij erachter komt dat het allemaal niet zoveel groener was etc dan kan jij met rechte rug en nieuwe eigen plannen het allemaal voor jezelf bekijken en trots zijn op wat JIJ bereikt hebt.

liefs,