Zondag, voor mij gevoel the day after...zoals elke week.
Even terug gedacht aan gisteren.
De dag die zo mooi was, die me alles gaf, wat ik voor ogen had.

Haar glimlach, de mijne terug.
Waarom heeft ze die glimlach nooit eerder gezien? Die was er echt hoor.
Elke keer weer, ook al voelde je die niet.
Maar die glimlach was er gisteren ook voor mijn zoontje. Die zag het.
Een dikke kus, zo gemeent, zo lief. Hij wilde zijn papa het gevoel geven, dat ik door moet gaan.
En ja, ik doe dat jongen!

Zondag vandaag dus, mooi weer.
Gedachten gaan terug naar toen. Zelfde temperaturen, alleen in het verleden. Op weg naar Scheveningen of Hoek van Holland.
Toen, met ons drietjes, en wat hadden we het leuk.
We liepen hand in hand, gaf haar zovaak een kus, en vertelde dat ik gek op haar was.
Mijn handen door haar haren.
Een knuffel volgde, ze pakte me nog eens beet.

Die kleine durfde de zee niet in, omdat ik altijd verhaaltjes tegen hem vertelde, dat er in de zee grote haaien zwemmen.
Maar met papa durfde hij wel.
Ik keek af en toe naar het strand. Daar stond zijn moeder en mijn lieverd, ze lachte dan, en haar twee mannetjes kwamen weer terug.
Een mooie tijd. Dat is houden van!

Vandaag is alles anders. Geen samen meer.
Alleen genietend van de zon.
Heb de scooter gepakt, en lekker wezen toeren. Zie hier en daar wat verliefde stelletjes, zie hoe Nederland probeert zich te vermaken.

Maar weet iemand wel dat er ook mensen zijn, die verdriet hebben om iemand?
Weet iemand wel dat een gemis om iemand, je zo veel pijn kan doen?
Dat je ondanks alles, probeert je staande te houden?

Ja ik denk het wel! Maar die zijn nu met andere dingen bezig.
Die voelen die pijn niet, die leven door.
Dat moeten wij ook doen. Want als je dat niet zou doen, dan blijf je hangen in je verdriet.

Ik mis haar, elke dag, net als vandaag, juist nu.
Ik wilde haar mailen of bellen, maar heb het niet gedaan.
Omdat ik mezelf daar alleen maar verdriet mee aandoe.
En zij is gelukkig nu.
Zij ligt nu waarschijnlijk met hem daar. En kijkt even weer de zee in. Of haar 'mannetjes' terug komen.
Dat is houden van.

Ron
x