Ik snap je pijn, oh of ik het snap, maar je maakt jezelf een beetje gek zo.
Ik weet't want ik zit in dezelfde fase, maar na 3 maanden moet je toch echt verder.
Ik snap je gevoel van nooit meer gelukkig kunnen worden of nooit meer om iemand kunnen geven.
Maar rationeel gezien weet je diep van binnen dat dat niet waar is.
Je gaat weer gelukkig worden en je gaat weer ooit verliefd worden, dat weet je eigenlijk ook wel.
Verwerk je pijn, ga er doorheen en maak een strijdplan om weer gelukkig worden.
Vraag jezelf hoe je verder kunt, wil je hier over een jaar nog mee zitten of wil je binnenkort niet weer een keer kunnen lachen.
WAT is ervoor nodig om weer gelukkig te kunnen zijn en het enige antwoord daarop wat je niet kunt gebruiken is ik wil hem terug.
Verder is alles toegestaan.
Ik ga Maandag naar een Psycholoog gewoon om even tegen iemand die daar voor is alles op een rijtje te kletsen.
Daarna ga ik de dingen doen die ik al een tijd heb laten liggen.
Ik jank tegen m'n vrienden tot ze er helemaal gek van worden.
Zit steeds op deze site om lotgenoten te treffen.
En over een tijd kom ik hier beter uit dan dat ik erin ging.
Zie liefdesverdriet.nu, "liefdesverdriet is een nieuw begin en geen eind".
JANK, VECHT en GENEES!!!

"When will my someday begin?"