Tja, ik kon het weer niet laten. Moedig geworden door de laatste redelijk leuke telefoon gesprekjes en het fijne bezoek van mijn ex afgelopen zaterdag, dacht ik hem te kunnen bellen.
Begon goed, maar het gesprek werd voor mij, (voor hem niet) te emotioneel.
Was hij vorige keer dat ik hem nog sprak niet echt te spreken over zijn vriendin, nu was ze weer het helemaal. Hij ziet mij dus gewoon als tussendoortje.
Op 1 of andere manier is ie in de wolken dat hij zo aan het veranderen is, en hij zei zelfs net dat het dan ook maar misschien beter is om mij niet meer te zien.
Daar was ik dus bang voor; ik verlies hem voor de tweede keer, voor mijn gevoel dan.
Hij verbrak de verbinding omdat hij bij zijn werk was aangekomen, maar hij zei dat hij wel zou terugbellen. Want wilde hij eerst nog komende zondag komen, na mijn getoonde emoties (wil hij niet horen) denkt hij er anders over na. Wat me raakte is dat hij zijn nieuwe relatie niet op het spel wil zetten. En dat terwijl hij in de afgelopen 4 maanden het al drie keer met haar wilde uitmaken.
Ook raakte het me dat hij zei dat hij het heel erg moeilijk had gehad met het feit dat hij er een punt achter wilde gaan zetten, hij is daar heel lang mee bezig geweest. En ik in die tijd maar investeren in onze relatie, terwijl hij dus een escape zocht....en die vond hij uiteindelijk bij haar, een type die totaal verschillend is dan ik.
Ik heb het dus gewoon mezelf moeilijk gemaakt met dit telefoontje. Je krijgt kennelijk elke keer hoop, hoop dat hij weer terug komt of in ieder geval niet ontkent wat er al die jaren is geweest. Ik weet wel dat het niet aan mij lag, dat hij na 7 jaar de relatie heeft verbroken, maar dat is vaak lastig in te zien.
Nu ben ik weer down. Gelukkig zijn de down momenten minder hevig dan in het begin, maar leuk is echt wel anders.
Ik wou dat ik een hekel aan hem kon krijgen, maar ik blijf van hem houden. Heb nog steeds het gevoel dat hij mijn 'mannetje' is en ik zijn 'vrouwtje'.
Vreemd, dat dit gevoel zo eenzijdig kan zijn en/of worden! Soms lijkt het wel of ik gek ben, waarom hou ik van hem? Van iemand die niet meer met mij verder wil?
Jullie zullen waarschijnlijk met dezelfde vragen zitten?
Hoi, Wat herkenbaar
Hoi,
Wat herkenbaar allemaal...ik herken het vooral dat hij zegt dat hij zijn nieuwe relatie niet op het spel wil zetten. In mijn geval was het dan dat hij haar 'niet wil kwetsen' door met mij af te spreken. Voor de duidelijkheid: wij hebben 5 jaar een relatie gehad, hij heeft mij bedrogen met haar, gezworen dat we er samen uit zouden komen, uiteindelijk mij gedumpt over de telefoon (na vijf jaar!!!!) en sindsdien heb ik hem niet meer gezien, op twee korte keren na dat ik spullen van mij kwam halen. Toen wilde ik nog eens afspreken om het fatsoenlijk uit te praten allemaal, eerst was dat prima, vervolgens niet meer 'om haar niet te kwetsen'. My God, ik dacht echt dat ik doodging...hij had amper een paar weken wat met dat mens, en blijkbaar heeft hij nooit moeite gehad om mij te kwetsen. Ik kan daar nog steeds niet bij, word nu ook nog helemaal kwaad als ik het zo opschrijf.
En dat je hem belt en dat het zo vertrouwd is, waardoor je hoopt dat het weer goedkomt...idem hier, misschien niet handig, maar toch heel logisch. Volgens mij komt dat gewoon omdat hij het voor zichzelf al kon voorbereiden, terwijl het voor mij (voor jou ook?) als donderslag bij heldere hemel kwam. Ik heb nooit iets geweten, zelfs niet achteraf gezien.
Het is toch logisch, als je zo lang bij elkaar bent geweest, dat wis je niet zomaar uit je systeem. Gelukkig slijt het, maar ik heb vandaag ook weer een terugval. En dat na 7 maanden...
Het is echt allemaal zo herkenbaar! Dat hij zei dat hij haar niks vond, dat hij alle slechte kanten van haar zag, dat hij dus toch niet verliefd op haar kon zijn?! Zijn woorden, niet de mijne.
Hij heeft mij nota bene dingen verteld waarmee ik hun relatie zo ongeveer kapot zou kunnen maken, de gemiddelde vrouw kennende. Hij heeft gezegd nadat hij met haar naar bed was gegaan dat ze helemaal niks was, dat hij het afmaakte om haar een plezier te doen, lichamelijk allemaal negatieve dingen...hoewel, dan zegt ie waarschijnlijk dat hij dat gezegd heeft om mij te troosten.
Nouja, ik zit hier een heel verhaal over mezelf te schrijven in plaats van je een hart onder de riem te steken! Maar het is allemaal ook zo verdorie pijnlijk...
Heel veel sterkte in elk geval, morgen is er weer een dag, hopelijk ziet het er dan allemaal weer wat beter uit.
liefs,
Amy
we zijn niet de enige
Hoi Amy,
Ook heel herkenbaar wat jij schrijft.
Bij mij is wel zo, dat we, sinds het 4 maanden uit is, ook nog eens intiem zijn geweest met elkaar. Een keer of 6 denk ik. Genoeg om hun relatie te doen verbreken, want hij mag zelfs mijn naam niet noemen van haar.
Maar wat inderdaad steekt, is dat ze partij kiezen voor die nieuwe vrouw die ze amper nog kennen, terwijl wij aan de kant worden gezet na zoveel jaar lief en leed te hebben gedeeld. Belachelijk gewoon.
Gisteren belde hij nog op, dat hij zondagavond zou komen. Ben benieuwd, ik hou me rustig, geen verwijten, geen oude koeien uit de sloot halen. Laat hem maar vreemd gaan in zijn nieuwe relatie, voor mij is het toch een stukje wraak ergens. Zo van: zo goed is die relatie dus niet....
Ik zal binnenkort wat meer vertellen, want ik sta op het punt om weg te gaan. Ik probeer genoeg afleiding te vinden in het weekend, want dat zijn nog steeds de moeilijkste dagen.
Hang on!
Chantal
Oja, nog vergeten, ik ben op
Oja, nog vergeten, ik ben op dit moment heel erg geneigd hem te bellen...weet niet waarom, maar dat gevoel wil me niet loslaten. Ik mis hem gewoon, kan het ook niet helpen. Ik zal me inhouden, althans, proberen