Ik ben echt in tranen, een enorme terugval.
Mijn ex rijdt net weg met een bus vol spullen. Zijn laatste dingen...alle 7 jaren kwamen voorbij in volle dozen en kratten.

Ik dacht dat het wel zou gaan, maar ik ben de hele avond erg emotioneel. Hij kwam om 19.30 en tot 21.30 hebben we zitten praten en oeps, ook gevreeen.
Maar dat doen we eigenlijk al sinds het begin dat het uit was.

Daarna uren gesjouwd en af en toe allebei een moment gehad van: dit klopt niet.
Sinds zijn heftige ruzie met zijn vriendin afgelopen week, waar hij haar nog 1 kans geeft, had ik toch een klein beetje hoop. Niet veel, maar iedereen herkent dat wel. Je klampt je vast.

Maar vanavond kwam ie ook met fijne verhalen, niet zozeer over haar, maar over zich zelf, dat ie iets meer rust had etc. Dat hij met mij echt niet verder kon, ondanks dat ie nog steeds van me houdt en ook nog steeds aantrekkelijk vindt.

Het is zo dubbel! Want hij zegt ook dat ik verder moet gaan, neem een vriendje zegt ie dan.

Komende week komt ie nog 1 keer, om de spullen die weg konden bij grofvuil te zetten. Ik moet echt beslissen wat ik wil. Hij heeft wel aangegeven te respecteren als ik geen contact meer wil met hem, maar dat het hem heel erg veel verdriet zou doen dan.

Tuurlijk, want hij eet nu van twee walletjes!

Het is verdomme bijna 2 uur s nachts. Morgen is het zondag, al maanden voor mij een rotdag. En net nu zijn mijn dierbaarste vrienden op vakantie en ook mijn familie. Voel me erg alleen.

En ben overstuur omdat ik merkte dat ik nog heel veel om hem geef, wat niet helpt bij mijn verwerking.

Ik hoop dat het bij jullie beter gaat dit weekend.