Zelfgesprek

afbeelding van blauwezon

Gevoel: Kijk eens! Een wonder! Hij heeft me gedeblokkeerd op Whatsapp! Hoor mijn hartje tekeer gaan! Zou hij dan toch...

Verstand: Ho ho..wat zeg je daar? Je had zijn nummer toch gewist? Wat ben je aan het doen? Kijken of hij online is? Kijk eens naar jezelf..

Gevoel: Ja, ik had hem gewist..maar was toch even nieuwsgierig. Ik mis hem zo. En nu lijkt het alsof hij contact zoekt. Hij blokkeert me niet meer. Slapen kan ik niet. Zal ik hem dan toch een berichtjes sturen? Even denken wát ik het beste kan sturen. Als hij geen berichtje gewild had..dan had hij me toch nog geblokkeerd?

Verstand: Ach lief gevoel. Waar ben je mee bezig? De hele dag en nacht kijk je al of hij online is. Ja, zie je hij is online, maar zij ook. Eén en één is twee..jij doet niet mee. Dit is niet goed voor je. Het helpt je niet. Laat hem los. Kijk eens naar de feiten: Hij heeft al die jaren gezegd dat hij niets om haar gaf. Maar nu gaat hij toch met haar verder. Jij verdient zoveel beter..laat hem jou maar eens missen!

Gevoel: Ja maar vorige week heb ik hem gebeld. Ik moest weten of hij nog met andere vrouwen wat had gehad. Hij zei dat hij dat zeker niet had gehad. En dat het slecht gaat tussen hem en haar en dat het slecht gaat met hem. Het voelde zo goed zijn stem te horen. Ik mis hem. En nu ben ik opeens gedeblokkeerd..dat is toch een teken?

Verstand: lief gevoel..ik snap dat het moeilijk is..maar feit is in ieder geval dat hij er nu voor kiest om geen contact met jou te zoeken. Hou je ruggetje recht lief gevoel. Wis zijn nummer. Wil hij wat met je dan had hij er allang moeten staan. Maar hij is en blijft bij haar. Beloof in ieder geval dat je geen berichtje stuurt..hou je eigen trots..

Gevoel: Het is toch niet gek als je je hart volgt? Hij was al die jaren mijn maatje..het voelde zo goed. Wat is er nu fout om je gevoel te volgen?

Verstand: grumpf...Doe Maar had gelijk: Liefde is een vreemde ziekte. Je lijkt wel zot en je voelt je rot..liefde is een vreemde ziekte..Jij verdient zoveel beter lief zonnetje..

afbeelding van BlueEyes

waaw, mooi geschreven, zo

waaw, mooi geschreven, zo herkenbaar...
hang in there, je komt er wel Knuffel

afbeelding van ham21

heeeeeeeel erg herkenbaar!

heeeeeeeel erg herkenbaar! Gevoel en verstand hebben ruzie! Zit nu zelf ook steeds met hetzelfde, ow hij is online, nou ik stuur nu even lekker niks terug, zou hij dat merken, zou hij dan nog wat sturen.. Zo'n raar gevoel! Sterkte!

afbeelding van SirIvanhoeI

wow, herkenbaar

Heel herkenbaar het controleren of ze online is en dan toch wel, toch niet, toch wel wat sturen....

en vooral ook de hele tijd gevoel en verstand die met elkaar in discussie gaan....mooi verwoord.

afbeelding van HugoBos

@Blauwezon

Met je zelfinzicht is niets mis. Ook ik zocht overal tekenen, want zielsliefde is toch n soort van boven-bewuste verbindtenis? Soms was ik ergens en kon ik haar gewoon nog voelen, alsof haar hand in de mijne lag. Hoop doet leven, maar houdt je ook vast in het verleden, of toch zeker het heden. Maar dat weet jij allemaal ook.
Mijn conclusie voor verbroken relaties: uit=uit. Iets dat ik helaas ooit tegen mijn ex heb gezegd nav mijn vorige verbroken relaties. Maw, je hoeft je geen zorgen te maken dat er ergens nog een ex loopt die ik terug zou willen. Ironisch genoeg heeft zij die rol nu dus wel te pakken. Soms denk ik ook terug aan degene die ze toen wa; een vreemde, kil en afstandelijk. Dat vond ik nog t ergste. Gelukkig kon ik toch nog wel eens achter dat masker zien, zodat niet alles met terugwerkende kracht een leugen leek in mijn hoofd.

Je verdient inderdaad veel beter dan je zo te voelen en zo rond te dobberen. Maar je kan weinig afdwingen als het gaat om emoties. Geen liefde en ook geen verwerking. Tis een grote zure appel. Maar je staat niet alleen hierin.
Hou je!

afbeelding van bjm

he b..z.., geef hem de

he b..z.., geef hem de ruimte, laat hem even los. als de relatie met haar slecht is, dan komt het geluk vanzelf jouw kant op. als je er echter te veel achter aan loopt, dan stoot je af en ga je het waarschijnlijk niet vinden.
hij heeft je weer toegelaten tot je vrienden, niet meer gedeblokkeerd. mooi, doe dan hetzelfde ook niet. ga hem echter ook niet lopen zoeken. laat het even. volg je hart maar ook zeker je verstand. als je zegt dat jij jou heeft gedeblokkeerd is dat een teken, ja dat kan, maar weet je het zeker ? nee dat weet je niet ! communicatie leert dat je het niet zelf moet invullen maar moet uitspreken.
je zegt dat jij hem vorige week nog hebt gebeld ? dat is mooi. maar waarom ga je het dan over het verleden hebben ? dat is logisch omdat jij wilt kunnen afsluiten. waarom heb je het over negatieve dingen, kijk eens naar de positieve als je hem weer eens spreekt. wat bindt jullie, wat heeft jullie gebonden ? welke leuke dingen heb je met hem gedaan ? waar hebben jullie over gelachen ? herinner je dat, maar herinner je ook waarom het fout is gelopen tussen jullie. wat vond je niet leuk ? wat zijn de positieve kanten van het alleen zijn, wat zijn de positieve kanten van samen zijn ? waar ben je bang voor bij het loslaten ? wie ben je zelf ? wat wil je ? kortom wordt sterker, wordt positiever, laat het verlangen (even) voor wat het is. ga verder zonder hem !
en als de tijd daar is en hij heeft zijn relatie afgesloten met die ander, en het is zo voorbestemd dan komt het geluk tussen jullie vanzelf. en mocht dat niet zo zijn dan zul je zien dat jij vele malen beter terecht komt ! believe me !
heel veel sterkte !
groetjes
bjm

afbeelding van blauwezon

dank jullie wel!

dank jullie wel voor jullie reacties!

Mijn verstand heeft gelukkig gewonnen: heb geen bericht gestuurd! Het was een heftige strijd...maar vandaag gaat het weer wat rustiger. Ik ben inmiddels weer geblokkeerd Knipoog (waarschijnlijk heeft hij van haar op zijn kop gehad en nu ben ik weer weg..maar ik moest er ook wat om grinniken..wat een slappe vent zeg..).

Tja, het gaat in vlagen...maar langzaam zal ik opkrabbelen...ik hoop in ieder geval dat de komende tijd mijn verstand blijft winnen en ik inderdaad geen contact ga opzoeken! Jullie reacties steunen mij daar in! Dank jullie wel!

En Hugo: wat heb je dat mooi opgeschreven...zo herkenbaar dat je niet wilt dat alles met terugwerkende kracht een leugen lijkt in je hoofd. Ik hoop ook dat ik uiteindelijk achter dat masker kan kijken..(nu blijft het raar dat ik het ene moment hem vasthou en hij zegt dat hij zo blij is dat ik er ben en een dag later mag ik zijn leven uit..) Ik hoop dat ik uiteindelijk terug kan kijken op een mooie tijd met hem, zonder er naar terug te verlangen. Tot die tijd is het verwerken..met vallen en opstaan..maar uiteindelijk komen we er mooier en sterker uit!