Yes, heb gisteren een telefoontje gekregen, mijn eerste opdracht als freelancer. Heb mijn (ex)vrouw ingelicht, na eerst de kinderen ingelicht te hebben. In eerste instantie een vreugdekreet, schoonmoeder opgebeld, een vriend gemaild. Nadat ik mijn vrouw heb opgebeld bekruipt mij toch een gevoel van verdriet, we hebben net over mijn grenzen gehad, zij erg verdrietig, maar heeft mij toch gefeliciteerd. Ondanks alles kan ik niet zo blij zijn als vroeger, alsof er een rem op zit. Ik ben soms wel boos over, dat ik mezelf geen geluk gun, zit nog midden in de verwerking. Dat verdriet zal altijd als een bagage bij me blijven, alleen wil ik niet dat dat voor de rest van mijn leven mijn geluk gaat remmen, dat wil ik niet, ik kan er soms boos om worden. Maar aan de andere kant, is zo dubbel, die bagage houdt mijn leven wel intens, herinnert mij steeds eraan waar in het leven om draait. Dat zal ik toch moeten koesteren, verdriet wat eigenlijk negatief is, heeft mijn leven toch verrijkt. Misschien daardoor dat ik mijn werk slechts als werk zie nu, vond vroeger werk steeds belangrijker, onbewust erin geslopen. Ik zal deze fout nooit meer maken na dit hele gebeuren, zo'n impact heeft het nu wel op me gehad.

Mr Bean