Het vasthouden en de hoop op een hereniging is denk ik nog het meest vermoeiende na een verbroken relatie.
Momenteel moet ik echt terugkijken op mijn leven en de keren dat ik liefdesverdriet heb ervaren.
Ik denk inderdaad dat ik niet goed voor mezelf gezorgd heb waardoor ik telkens weer in relatie terecht ben gekomen waarin de ander domineerde. Ik merk dat er momenteel met name woede zit naar de andere partij. De enige manier om het los te kunnen laten is naar mijn gevoel op dit moment de woede.
Ik krijg terug op de tijden waarin het moeizaam verliep. Wat mij opvalt is dat ik ontzettend probeerde rekening te houden met de gevoelens van de ander, maar dat wederzijds begrip uit bleef.
De ander had het moeilijk..de ander had problemen met onze communicatie..zij voelde zich niet berepen..zij was bang..zij kon niet slapen..zij wilde een kind..zij kon niet tegen mijn kletsen..zij wist niet wat ze er mee moest..ze hield zoveel van mij maar wij hadden teveel problemen en had angst en moest het loslaten..zij wilde het loslaten..zij vond dat er iets niet strookte.

ppfft ik moet toch echt leren mezelf een beetje in bescherming te nemen en niet teveel van al die rottige dingen die ze tegen mij zei aan te trekken. Ik moet kwaad worden en denken:"Als jij een probleem hebt met mij, moet je me inderdaad maar laten gaan." Waarom zou ik om je treuren als jij niet weet hoe je om moet gaan met relaties en als jij denkt dat je niet in een relatie kunt leven.

Waarom zou ik om je treuren. Waarom mis je me eigenlijk vraag ik mij af.. waarom wil je iedere keer toch weer zo graag contact en voelt het dan weer goed en wordt je daarna angstig en laat het weer gaan?
Je hebt mij hiermee iedere keer met een dolk door mijn hart gestoken en nu is ie zo vaak gestoken dat ik het helemaal opgeef.
Iedere keer zei je uiteindelijk dat je het toch los wilde laten. En uiteindelijk zei ik ook tegen jou dat ik het los moest laten en wilde laten knappen omdat ik niet meer met dat verlangen kon leven.. En toen ineens werd je kwaad en zei je tegen mij:"Laten we elkaar in de waarde laten." terwijl ik sprak gewoon mijn gevoel uit.. ik sprak uit hoe pijn me dat heen en weer sleuren tussen gevoelens deed en ik werd uiteindelijk kwaad en liet het los. En daar werd jij kwaad om. Verdorie hoe vaak heb je dat wel niet tegen mij gezegd en nu zeg ik het tegen jou en wordt je kwaad... pppfft