Ik kan er weer niet aan ontkomen, gister leek de situatie oké te zijn met soms zelfs echte vlagen van acceptatie en verder kijken. Vandaag zit ik weer achter mijn laptop te denken aan alle mooie momenten die we samen hebben beleefd. Ik weet dat onze relatie verre van perfect is geweest, maar wat waren sommige momenten toch ongelofelijk fijn. Ik kijk naar mensen om mij heen, maar kan bij niemand de gedachte krijgen...daar zou ik zoiets mee willen beleven. Ik ben bijna 22 maar nu al lijkt het erop of ik mijn keuze heb gemaakt qua vrouwen, mijn ex vriendin..wat een tijd heb ik met haar beleefd. Zo onredelijk als ze kon zijn met zoveel zaken...zo enorm fijn waren de momenten waarop we tegen elkaar aan zaten en van elkaar wisten dat we zielsveel van elkaar hielden. Ik ben degene die er een punt achter heeft gezet...wetende dat het de juiste beslissing was voor dat moment..wetende dat het ook niet was gaan werken voor nu...maar wel hopende dat we ooit bij elkaar terugkomen. Zij heeft alleen haar zaken zo snel opgepakt, heb eraan teruggedacht...en denk dat zij zelf al bezig is geweest met mij loslaten..al voordat ik het heb uitgemaakt...ze pakte al weer dingen op..had al minder tijd voor mij en vroeg al steeds meer om wat ruimte. Ik mis haar..meer dan wat ik ooit in mijn leven heb gemist...het voelt alsof er een stuk van mij is doodgegaan,, hoe vreemd dat misschien klinkt,, maar voor mij hoeft liefde niet meer zonder haar op dit moment. Ik kan alleen maar hopen dat zij, al is het maar voor even, ook op deze positeve manier terug kan kijken naar ons. Dat ook zij die momenten zo koestert..en die momenten bij geen andere jongen kan voelen. Ze heeft gezegd gewoon niet klaar te zijn voor een relatie, dit klopt..geef ik haar gelijk in..maar die tijd samen zal toch wel iets met haar hebben gedaan..ook al doet ze nu vaak kil en droog..ik weet het niet..het voelt zo dubbel, alles of niet..waarom geen middenweg!!! Het gevoel is er bij beide nog...bij haar ook dat weet ik...zij leeft alleen met de gedachte dat ze geen relaties wil...werkt nu nog te benauwend..ze smste maandag nog even..nogal droog. Heb niet meer gereageerd..wetende dat er misschien hoop ontstaat die onterecht is..heb nog altijd geen contact gezocht. Maar wat wil ik haar nog graag terug zeg, wetende dat het echt niet het beste is! Daarom ga ik aan mijn dagelijkse ronde "7 reasons" beginnen..en hoop dat de middag net als gister weer stukken beter wordt!
Ik ken het gevoel, bij mij is
Ik ken het gevoel, bij mij is dit de eerste break-up met hem zeg maar (kijk nou, ik vermoed dus dat er meerdere zullen komen). Al die gevoelens van kracht en zwakte die elkaar afwisselen, word er soms een beetje misselijk van. Maar nou wil ik wel weten wat de 7 reasons zijn?!