Online gebruikers
- JosephUnlal
Nu alweer bijna 6 weken uit, bijna 4 weken sinds ik 'm voor t laatst gezien of gesproken heb.
En nog steeds moet ik iedere dag de urge bevechten om 'm te bellen of te bezoeken (sms-en doe ik niet echt aan).
Er loopt op deze aardbol geen andere man rond die me zo door en door kent, die ik ook zo diepgaand heb leren kennen en liefhebben en nu heb ik werkelijk geen flauw idee wat er in hem omgaat wat mij betreft.
Heeft hij het een plekje gegeven? Mist hij mijn gezelschap ook?
Ik mis 'm op de relationele manier maar evenzo zeer mijn maatje.
Ik doe het niet omdat ik te bang ben voor een terugslag. Al zou ik het zo graag willen weten.
Bevestiging zou willen dat hij mij ook mist, ongeacht het feit dat hij er qua ratio volledig uit is dat we geen toekomst samen hebben. Willen weten dat hij het ook niet gemakkelijk vindt om mij los te laten - dat ik belangrijk was - impact had, willen weten dat de relatie voor hem net zo bijzonder was als dat ik het ervaren heb en dat hij er nog steeds verdriet van heeft dat het niet gelukt is en niet kan lukken.
Maar ben bang dat deze vragen altijd onbeantwoord zullen blijven
Moerbei, ik herken je gevoel
Moerbei, ik herken je gevoel zo ontzettend erg.. Bij mij is het pas 2,5 week.
Het enige wat ik kan doen is je heel veel sterkte wensen....
Thanks meis, ik weet dat jij
Thanks meis, ik weet dat jij het ook heel erg moeilijk hebt. Ook veel herkenning van mijn kant af!!!
Knuffel voor je!
Lieve Moerbei
Die vragen die door je hoofd spoken ik herken het zo. Je denkt dat die antwoorden je misschien voldoening geven, het misschien makkelijker maken.. Ik moet je eerlijk zeggen bij mij was dat niet het geval.
Ik kreeg te horen dat hij me miste, dat onze tijd zo fijn wad en hij vond het zo leuk om mijn stem te horen en hij wilde me zo graag nog eens zien.. MAAR niet meer dan dat.. dus toen kwamen er nog honderen vragen bij in de trand van.. maar als hij me zo mist dan houd hij toch van me? Kunnen we het dan nog eens proberen?.. Bovendien had hij ook niet op alles een antwoord..
Daarnaast kreeg ik dus te horen wat hij dus allemaal deed in de week en toen spookte er ook nog is door mijn hoofd van oh naar de bios geweest met wie dan.. achja je snapt het wel.. allemaal nog verwarrender dan het niks weten..
Ik heb het contact daarna afgekapt en dat was stukken beter voor mij..
Hey....daar zou je wel eens
Hey....daar zou je wel eens gelijk in kunnen hebben!
Ik denk inderdaad soms dat het 't gemakkelijker zou maken om dat te weten, onze relatie in een wat mooier daglicht zet als blijkt dat we er alletwee veel moeite mee hebben om t af te sluiten (Onze relatie wat nl gestrand op verstandelijke overwegingen en niet omdat het gevoel minder was).
Maar aan de andere kant, wat je zegt...indien hij het beaamt, wellicht weer emoties toont, heb je kans dat ik er inderdaad hoop aan zal ontlenen. Weer zal zien dat het gevoel er nog zit en dat hij toch van me houdt en me daarna weer in paniek ga afvragen waarom het in godsnaam toch niet kan. En dat het niet kan, ik weet dat hij daar echt uit is, ongeacht gevoel!
thanks for the reply!!!
Quasimodo@Violettaa
Oke Violettaa,
Jouw specifieke uitleg heeft mij duidelijkheid gebracht. Ik weet nu waarom jij nog met die vragen kwam. Achteraf vind ik mijn laatste eindconclusie te snel genomen en voorbarig. Zie mijn andere reactie.
@Moerbei
Lieve Moerbei,
Ik herken dit gevoel ook erg; ik weet ook dat hij het er moeilijk mee heeft en dat we maatjes waren.. Hij wilde eigenlijk nog steeds maatjes zijn maar dacht dat dat de komende tijd te moeilijk zou zijn.
En ik....ach, ik wil naast zijn maatje nog steeds zijn geliefde zijn; zijn vriendin, zijn schatje, zijn 'woman', zijn 'babe' zoals hij vaak zei. Hij kende mij ook heel goed (al dacht hij blijkbaar toch dat ik dingen achterhield en zo) en ik vertelde hem vrijwel alles, we waren intiem op zoveel gebieden! Ik kan me niet voorstellen dat hij dat niet gaat missen, dat hij het zomaar (weer) kan opgeven....
Ook bij ons was er geen ander in het spel en ook geen ruzie, maar hij was ook bang dat we geen toekomst samen hadden/dat het op de lange termijn (weer) fout zou gaan. Ook ik had wel twijfels soms, maar wat dat betreft ben ik een eeuwige optimist als ik echt om iemand geef (ook wat vriendschappen betreft). Ik vergeef snel, ook al kan ik niet snel vergeten, en ik probeer altijd de positieve kant van een zaak te zien. Maar blijkbaar is dat niet genoeg....
Was hij soms niet meer verliefd denk je dan, gaf hij wel echt om me om het (weer) zomaar op te geven? Ik weet het niet.....
Heel veel liefs en sterkte!