Als je zelf de relatie verbreekt, ben ik er van overtuigd dat je net zoveel pijn hebt als de persoon die je achterlaat. Ik heb zelf een relatie verbroken van 14 jaar en heb het daar heel erg moeilijk mee gehad. Maar soms moet je voor jezelf kiezen en zie je geen andere uitweg meer. Daarmee doe je de ander heel veel pijn maar zelf blijf je achter met een schuldgevoel. Wat mij heel erg heeft geholpen is door met mijn ex te praten. Ik heb hem uitgelegd en laten zien dat mijn verdriet net zo goot was. Het verschil is meestal wel dat je zelf al iets verder bent in de verwerking, voor de ander komt het vaak onverwachts. Ik vind het heel moedig van je, veel mensen blijven er in hangen en kiezen voor veiligheid en zekerheid maar daar word je beiden niet gelukkig van.
Liefs,
Napolis

Lieve Geraldine,

Ben je dan niet eigenlijk te laat geweest met uitmaken, had je het niet met je partner moeten bespreken op het moment dat je begint te fantaseren over tijden zonder diegene? Misschien is dat wel minder leuk omdat je dan beide weet dat er binnenkort een einde aan komt, maar dan kan je partner zich er ook op voorbereiden en heb je nog een tijdje samen waarin hij zijn vragen kwijt kan wat de verwerking makkelijker maakt. Zodra de relatie uit is gaat praten ineens heel anders is mijn ervaring.

edit:
Napolis, ik denk niet echt dat ze dit zou verbergen. Haar vorige vriendje was ze ook heel snel weer vergeten (met hem uitgemaakt omdat ze mij had leren kennen). Ze zei dat ze met 1 keer janken al een heleboel kwijt is. Maargoed ik heb er zelf (nog?) niet om gehuild gek genoeg, dus dat maakt het weer een beetje goed voor me

Woeter,
ken je situatie niet precies, maar herken wel goed wat je beschrijft, dat jij enorm verdriet hebt terwijl je partner er helemaal geen gevoel bij lijkt te hebben. Is ongelovelijk frustrerend. Ik kon niet stoppen met vechten, d.w.z. geduld hebben en proberen te praten. Pas toen ik zei "oke, dan moeten we nu maar uit elkaar gaan", daarna pas kwam er bij hem ontzettend veel los.

He mensen,

Bedankt voor de reacties. Het is inderdaad zo dat ik al verder ben met de verwerking (wat ik van hem hoor), maar dat komt inderdaad door wat je zei, geraldine, doordat ik er al langer mee bezig was.

Ik denk dat we niks hebben gezegd omdat we nog niet zeker waren over wat we voelden. Als je tegen je partner zegt dat je twijfeld om weg te gaan, maakt het de situatie niet beter. Dan spendeer je de "rest" van de tijd alleen maar allebei in pijn.

Ook ik ben door mijn eerste grote liefde gedumpt, dus ik weet ook hoe het is om aan de andere kant te staan. Maar ik kan je zeggen, ik weet niet of ik liever gedumpt wordt hoor. Het is toch....ja ik weet niet hoe ik het uit moet leggen...makkelijker? Tuurlijk doet het duizend keer meer pijn, maar dat doet het ook als je ex zegt dat ie niet zonder je kan, en jij voelt niet hetzelfde. Dan denk ik: ok, waar is het "gevoel aan" knopje??
Woeter, ik weet niet hoe lang de relatie was, maar als je ex vrolijk loopt te fluiten na 2 uur, en als je zeker weet dat ze zich niet groot aan het houden was, dan forget HER! Jezus dan is ze het echt niet waard. Vind haar maar zielig dat ze zo weinig gevoel heeft of toont, en wees blij dat jij niet zo bent!! Want als ze haar hart compleet aan je heeft gegeven, zou ze veel meer pijn hebben. Dus zij loopt d'r hele leven rond zonder zo veel van iemand te houden. En er is niets mooiers dan dat, ook al doet het nog zo'n pijn als het niet meer lukt. Niet waar?