Ok, misschien niet een gebruikelijk onderwerp voor een blog op een site voor liefdesverdriet, maar ik moet dit toch ff kwijt voor de mensen die mijn "leed" een beetje hebben gevolgd. Ik heb hem nooit kunnen vertellen hoe ik voor hem voelde, dus heb ik een lied voor hem geschreven....

What ravages a spirit?

Conjured this temptuous rage?

Created you a monster

Broken by the rule of love

And fate has led you trough it

You do what you have to do

And fate has led you trough it

You do what you have to do

And I have the sense to recognize

That I don't know how to let you go

Eindelijk snap ik het. Ben er voor mezelf achter. Dat hele gedoe: niet verliefd, wel verliefd, niet verliefd.... ik ben er vanaf!! We waren/zijn perfect voor elkaar in theorie, alles klopt, maar toch lukte het niet. We hebben zoveel, maar missen toch iets.... en de afstand helpt ook niet natuurlijk, maar dat is te overbruggen (verhuizen). Maar goed, ik ben erachter dat ik hem helemaal niet wil!! Altijd maar beter weten, en hij probeert zo hard om ergens bij te horen. Die kanten zie ik nu aan hem. Ik zou er zo moe van worden. Ik hou zielsveel van hem, maar niet op die manier. We hadden iets van de eerste seconde, en dachten allebei dat het liefde op het eerste gezicht was, maar dat was het dus niet. Het was diepe genegenheid en een begin van een (waarschijnlijk) levenslange vriendschap. En uiteindelijk hecht ik daar veel meer waarde aan. Ach wat lucht dat op zeg!! Ik snapte mijn eigen gevoels niet meer....maar alles is op zijn plaats gevallen. Volgende donderdag komt hij, en ik moet zeggen ik weet niet wat ik dan voel, maar mijn hart zal het uiteindelijk eens worden met mijn hoofd. Hou gewoon in mijn achterhoofd dat de seks echt niet prettig was. hahaha. Ja je moet wat.

Wat denken jullie. Je ontmoet iemand waar je vanaf minuut een iets mee hebt. Hij/ zij is precies jou smaak, heeft dezelfde humor, alles klikt. En ook bij haar/hem. Jullie kunnen letterlijk uren aan de telefoon hangen zonder dat je het doorhebt, en je realiseert je allebei dat je op papier eigenlijk wel perfect voor elkaar bent! Er is grote fysieke aantrekkingskracht, en je valt ook op elkaars persoonlijkheid. Maar toch is die ene "spark" er niet. Kan die nog komen later? Wat denken jullie????

liefs, sugar

Nou, daar weet ik wel wat op. Tenminste, als muziek je wat doet. Leer het uit je hoofd, Schreeuw het uit, ook al ben je compleet toon-doof, who gives a s*&@?? Heeft mij veel geholpen. Bijvoorbeeld:

Voor als je lekker even boos wil zijn, en de schuld bij de ander wil leggen:

1. Kelly Clarkson - Gone.... jij hebt het verprutst, nu ben ik WEG, je krijgt me niet meer.

2. Kelly Clarkson - Since you been gone..... voel ik me lekker veeeeel beter

3. Kelly Clarkson - behind these hazel eyes..... hmmm ze heeft er wel veel

4. Hepburn - I quit...Ik geef op, van jou houden is werk, ik neem ontslag

Ben maar weer aan het liedjes schrijven geslagen.....wat moet je anders?

Well I hope you don't mind me writing this song

Even though I know I don't know you all that long

But ever since I met you

And you've been by my side

I want you more each time

And I hope I don't come across as some kind of fool

Swinging your sunshine right over the moon

And every time I look at you and see you smile

I want you more each time

Well I know, I know I'm just a love sick fool

And you're not really sure

But, I know, I know, I want you more and more

Well I hope that you don't think

Ok, ik weet dat dit een site over liefdesverdriet is, en het heeft er ook wel mee te maken, maar toch. Ik heb woensdag weer tentamen en WEER is het me niet gelukt om er op tijd aan te beginnen, om alles op tijd te lezen enzo. En dat doe ik al lang. Maar waarom? Ik weet dat als ik doorwerk, heb ik deze zomer (eindelijk) mijn bachelor. Het zit erin! En ik weet dat ik het kan, qua intelligentie. Als ik mijn bachelor haal, ga ik verhuizen (tijdelijk) naar het buitenland. Daar is ook de jongen die nu in mijn hoofd zit. Ik was al lang van plan om daar heen te gaan, maar dit maakt het natuurlijk extra aantrekkelijk. Dan zitten we in dezelfde stad, en wie weet komt er dan wat van. Maar goed, iets om naar toe te werken, toch? Maar waarom doe ik het dan niet????? Zo moeilijk is het toch niet? En ik ben niet depressief, voel me uitstekend verder. Ik doe vanalles, dus het is niet zo dat ik me nergens toe kan zetten. Ik snap er echt geen ruk van. Iemand tips? Die zouden erg welkom zijn.......Dat is de zorg die me op het moment bezighoudt. Heb ik het weer geflikt...

Ja hoor, typisch ik. Wordt ik van het ene naar het andere liefdesverdriet gemikt. Ik ben over mijn ex heen, dat is nu in ieder geval duidelijk. Maar ik was even vergeten hoe moeilijk het is als je weer verliefd wordt op iemand. Dat je niet weet hoe hij zich voelt. Je denk het wel te voelen, maar je weet het niet zeker. Maar je durft het niet te vragen. Al helemaal niet als hij een goede vriend van je is, zoals bij mij. Want als hij niet hetzelfde voelt is de vriendschap over. Of krijgt een grote klap in ieder geval. En hij is zo ver weg. Een oceaan tussen ons. Maar goed, ik moet nu vrolijk gaan doen tegenover andere mensen. Ik wou even mijn ei kwijt. Ik weet het echt even niet meer. Wat moet ik nu doen??? Dit gevoel wegdrukken, hem vergeten, het hem zeggen??? Ik wil hem in ieder geval niet kwijt. grrrr.... af en toe.....