Gistermiddag is hij bij mij langs geweest. Hij zou om twee uur komen en belde even voor die tijd dat het ietsje later zou worden, omdat hij opgehouden was in de stad door onweer. Attent telefoontje. Ik heb hem deze week dus twee keer aan de telefoon gehad, terwijl ik bijna die naam uit het geheugen van de telefoon gewist had. Hij belde ook alsof het doodgewoon was, dat hij en ik bellen, maar dat is al twee maanden totaal niet meer gebeurd..

Hij vroeg of ik nog meer afgevallen was, of ik nieuwe schoenen had, toen hij binnenkwam.
Ik begon over onze vriendschap, dat ik het heel erg gevonden had zo weinig van hem te horen terwijl hij wel steeds gezegd had vriendschap te willen houden.
Of dat kwam dat hij zo letterlijk qua tijd in beslag genomen werd door nieuwe liefde, of misschien in zijn hoofd, of allebei, en ook of dat ook zo zou blijven.
Dat ik bang was geweest hem helemaal kwijt te zijn, waar ik erg last van had gehad.

Hij zei dat hij de vriendschap nooit kwijt wilde raken, dat hij een periode had gehad "die er even had moeten zijn, gewoon even nodig" waarin hij inderdaad bezig was met nieuwe liefde, maar dat het niet zo zou blijven.
Wij zouden vrienden blijven, natuurlijk. En helaas (dit woordje zei hij nadrukkelijk) zonder seks. Want hij zou best wel eens zin hebben om "lekker aan mij te zitten"..

Over onze tijd zei hij dat het veel voor hem betekend had. Hij heeft een jaarboek van het jaar na zijn scheiding gemaakt en aan het eind bedankt hij een paar mensen die hem door die tijd heen geholpen hebben: zijn zus en haar man en mij.

Ik heb wel het idee dat hij die tijd anders beleefd heeft: ik meer in termen van liefde, hij meer in termen van iemand die hem opving wat hij heel erg waardeert.

Hij heeft nu het Groot Gevoel gevonden, maar ik vind dat hij niet op die manier over haar praat.
Hij zegt niet echt dat hij haar mooi vindt, en dat ze een ander type is dan ik ben, en dat hij type vrouwen als ik ook mooi vindt.. en dat die eigenlijk wat meer bij zijn beeld passen..

En dat zij in bed lang niet zo vrij is als hij en ik dat waren.. Maar hij wil niet klagen, zijn ex-echtgenoot wilde nooit meer vrijen, en "zo" is nieuwe liefde gelukkig niet.

Toen hij vroeg naar mijn dates en eventuele liefdes noemde ik iemand die ik leuk vind maar een stuk jonger is dan ik ben (en veel jonger dan hij is) en dat zat hem wel een beetje dwars merkte ik. Hij vroeg daar veel over. En merkte op dat als het niets tussen hem en mij zou worden, en ook niets tussen hem en Groot Gevoel,
dat wij dan weer op de oude voet verder zouden gaan met elkaar...
Ik heb daar niets op gezegd.

Aan het eind van de middag belde zij, op zijn mobiel. Hij loog tegen haar dat hij nog boodschappen moest doen (kon hij nog bij mij blijven, boodschappen had hij kennelijk al gedaan) en daarna thuis zou komen. Hij zei ook niet aan het eind van het gesprek: kus, of dag lief. Wat hij bij mij wel altijd deed. Toen ik hem daarnaar vroeg en of hij dat niet deed omdat hij bij mij was,zei hij dat dat niet meer zo nodig was.

Wat doorvragende over zijn verliefdheid, heb ik de indruk dat het meer komt omdat zij bekende dat zij verliefd op hem was, zo uit het niets, dat hij daardoor zeer aangenaam verrast was en dat het meer zijn gevoel van luxe is: dit kreeg hij zo in de schoot geworpen, en zijn gestreeldheid hierover, het goede gevoel dat iemand dat bij hem had, dat dat meer zijn drive is. Zij woont vlak bij hem, dus dan ligt het voor de hand dat ze elke dag bij hem slaapt, maar komt dan pas tegen half elf bij hem. Hij geeft meer de indruk dat hij dat allemaal wel prettig en gemakkelijk vindt, dan dat hij zo stapelgek is op haar en helemaal lyrisch is dat het zo gaat...Als ze niet in de straat had gewoond, had hij ook een weekendrelatie wel okee gevonden, zei hij. (Hmm.)

Hij heeft wel toegezegd wat beter contact te zullen houden met mij, mijn mailtjes nu wel te beantwoorden. En dat hij verwachtte dat ook deze nieuwe relatie heus wel saai zou worden..

Vlak voordat hij weg zou gaan, gaf hij mij een kus, die niet helemaal een vriendschappelijke kus was en hij werd ook wat lichamelijk.
Ik ging daar bijna automatisch op in, gewend als ik nog ben zo op hem te reageren. Maar ook weer niet verder. Als ik wel enthousiast was gaan worden, was het verder gegaan, denk ik.

Hij ging weg, zeggende dat hij me vanaf volgende week Waddeneiland nog wel een smsje zou sturen.

Ik weet niet wat ik ervan moet denken.
Wel had ik verwacht dat hij wat serieuzer zou zijn over zijn Groot Gevoel nieuwe liefde. Hij had hier toch naar gezocht, dit was toch wat hij steeds wilde?
Ik had ook verwacht verliefde verhalen te horen. Ik weet niet helemaal of hij dat voor mij niet doet, of dat hij echt niet zo superverliefd is.
Maar hij liegt wel tegen h aar, dat is wel een feit, en hij heeft in mijn ogen haar ook al bedonderd door zo bij mij te doen bij het afscheid.

Vind ik niet in zijn voordeel.
Ben nog aan het bedenken en op me in laten werken wat dit nou bij mij doet.
In elk geval ben ik wel blij dat de vriendschap zeker in stand blijft, als ik hem zo hoor en beter dan de afgelopen maanden..

Wat vinden jullie hiervan?