Ik ben weer terug van het blubbertreffen.
Nog even wat over gisteren. Mijn intensie was om geen boze bedoening ervan te maken.
Toen zij binnen kwam vertelde ik gelijk wat mijn bedoelingen waren. Ik had al heel veel ingepakt en daar stond ze een beetje versteld van te kijken.
Ik melde haar ook gelijk wat mijn plannen waren.
Sleutel inleveren, spullen binnen een week uit de garage en nog wat andere administratieve dingen zo snel mogelijk afhandelen zodat ik ook een streep kan zetten en verder kan.
Zij schrok daar een beetje van en werd door mijn directheid ook een beetje kortaf.
"Ik wil het nog wel over het een en ander hebben" kwam er nog uit. Waarover kon nu even niet omdat het nogal emotioneel werd allemaal.
Onder het inpakken word de sfeer gelukkig steeds rustigen en gaat het praten steeds beter. Of ik het een en ander van haar wil overnemen omdat zij helemaal geen geld meer had.
Plus dat ze wilde praten over een regelen want in de 11 jaar dat wij samen waren heeft zij niets opgebouwd en nu dus niets.
Ofwel ze staat met lege handen op straat. Waarop ik meld dat zij degene is die weggaat en waar zij dan aan gedacht had.
Ondertussen komen we op het punt dat ik graag de sleutel wil hebben maar die heeft zij niet bij zich. Dan gaan we die wel ophalen want ik wil ze toch echt hebben vandaag.
Nadat de sleutels gevonden zijn hebben we nog een heel goed gesprek waar we beide ons verhaal kwijt kunnen hoe we de laatste weken ervaren hebben.
Buiten het feit dat zij niet verder wil met mij hebben we beide een verschillende kijk op wat, hoe en waarom dingen gebeurt zijn zoal ze zijn gegaan.
Dit was erg verhelderend voor ons. We hebben nu meer begrip voor elkaar en de situatie. Hierdoor zitten we op een lijn en kunnen we op een volwassen manier afscheid nemen van de relatie. Het spijt haar zeer dat zij mij zo'n pijn heeft gedaan en ik heb ook mijn fouten toegeven die ik heb gemaakt tijden deze weken.
Er is nog meer besproken maar dat zijn persoonlijke dingen die ik hier niet meld.
De neuzen staan dezelfde kant op en dat is belangrijk voor de verwerking en afhandeling van alles denk ik.
Het blijft wel jammer dat deze gesprekken niet gevoerd zijn in de laatste jaren van onze relatie. Ik heb haar nog verteld dat ik altijd degene was in het begin van onze relatie die zei dat we weer eens even moeten praten omdat dat nodig was. En waarom dat de laatste jaren niet meer is gebeurt weet ik ook niet. Waarschijnlijk omdat ik het idee had dat het allemaal zo goed ging en dat ze erg blij was met de relatie. Ook nog over gehad dat zij dat stukje nooit heeft opgepakt. Wat ging het gesprek toch er ok. Maar wel te laat. Het had al eerder moeten gebeuren toen we nog een relatie hadden.
Ik zei nog "kijk, we kunnen zog steeds hartstikke goed lullen met elkaar. We horen gewoon bij elkaar".
Ik was aan het eind erg verdrietig. We moeten nog een paar dingen afhandelen en dan is er niets meer over waarvoor wij elkaar nog moeten zien.
We waren het wel eens dat het echt over is en dat we afstand moeten nemen. En als we voor elkaar bestemd zijn komen heus ooit wel weer bij elkaar. Ondertussen gaan we wel ons eigen leven opbouwen zonder elkaar zonder de intentie te hebben dat het ooit weer goed komt.
Daarna ben ik naar huis gegaan en spullen gepakt voor het treffen.
Kwam in het donker aan en moest "ons" tentje nog opzetten.
Wat gedronken die avond, naar het kampvuur gestaard, mensen gekeken, gebabbeld met andere. Nog een nieuw woord geleerd. Bussels. Blijkt in brabant een bos hout te zijn.
Daarna naar de tent om te slapen. Eerst een half uur flink liggen brullen om alles. Ik dacht dat mijn tranen op waren maar er is weer een hele nieuwe voorraad volgens mij. Was toch ons tentje waar wij altijd samen in sliepen. Heel vreemd allemaal om daar alleen te liggen. Daarna in een zogenaamde "coma" geraakt van verdriet, drank en de muziek van de band op de achtergrond. Af en toe even flink bier drinken en daarna weer de kop er bij.
Vanmorgen nog brood met ei op het terrein als ontbijt gehad. Daarna tent ingepakt en met een kater naar huis gereden.
Ik hoop dat ik snel gewend ben aan het alleen zijn want ik vind het maar helemaal nix dat alleen zijn.
Ga vandaag of morgen maar eens uitzoeken hoe "de was" werkt.
Moet ook gebeuren toch.
Ben nu erg verdrietig een ga maar even uitkateren en een beetje tv kijken.
Tot de volgende keer maar weer.