Weer heb ik haar gezien, net als vorige keer, bij die ene gezamenlijke vriendin.

Ik was doodop van een examen (ga daar altijd eens langs na mijn examen). Gezamenlijke vriendin stuurt me "ze zit hier wel", ik stuur dat ik er geen probleem mee heb, zij stuurt dat mijn ex er ook geen probleem mee heeft. Ik kom binnen, iedereen goeiedag kussen, ook de ex.

Ik gebuisd op een belangrijk examen, ik zie dat ze voelt dat zij hier de oorzaak van is. Ik steek een sigaret op om te bekomen (pas beginnen roken sinds mijn break-up), zij zegt dat ik er nog steeds niet mee sta. Ik: "En dan? Ik rook toch niet voor de stijl?"... toon was een beetje gezet.

Voor de rest was ik te moe om joviaal te doen. Iedereen was een beetje moe, van de examens of van een wild nachtje uit. Was een stille bedoening, met af en toe een grapje. Een normaal, maar stil contact. Ook even met haar gesproken, maar niet zoveel, wanneer we alleen waren.

Even alleen gezeten. Ergens wilde er iets niet werken op een Mac-laptop waar ik op bezig was, en zij heeft er één. Ze komt even kijken, haar vingers raken de mijne, ik trek mijn hand onopvallend weg, ik riek de geur van haar haar wanneer ze met haar hoofd over de laptop boog... zucht.

Sindsdien ben ik niet goed. Voel me slecht sinds gisterennamiddag. Ik mis haar, ik hou nog steeds van haar. Maar ik denk dat ze het nog steeds niet heeft gemerkt, dat is dan weer de positieve kant van het verhaal.

Ik vraag me af of ik haar ooit uit mijn hart zal kunnen krijgen... ik begin meer en meer te denken dat ik echt wel een ander meisje nodig heb die me zou helpen om haar te kunnen verwerken. En dan nog... ze zit te diep.

Deze strijd tegen mijn hart is nog steeds elke dag de moeilijkste opdracht uit m'n leven. Hier zit ik nu, bijna 4 maand verder, nog steeds met tranen in m'n ogen...