Alweer een dag voorbij, de dagen kruipen voorbij vliegt de tijd als je verliefd bent kruipt de tijd als je verdrietig bent alsof je het dan extra moet voelen.
Nog steeds lever ik de strijd van niet bellen niet smsen niet mailen het is moeilijk maar tot nu toe lukt het goed heb sinds die bewuste zondag dat ik haar aan de lijn kreeg en de maandag dat ik een smsje hierover stuurde geen contact meer gezocht en dat is dus al 1,5 week geleden kan trots zijn op mezelf.
Ik mis m nog steeds en nog steeds komen de tranen opzetten, nog steeds kan ik niet begrijpen waarom dit gebeurt er komen nu ook vragen naar boven die ik eigenlijk niet wil weten zoals hoelang was het bezig enz enz ik hoef de antwoorden niet te weten want dat zal me alleen maar meer pijn doen maar het zijn wel dingen die door je hoofd gaan.
Vandaag wederom een berichtje van de vrouw van zijn collega gehad via de msn, ik heb haar emailadres zodat we kunnen mailen, ik vind het echt lief maar ook raar ik ben in feite een wildvreemde voor haar met wie ze nou gewoon contact opneemt ach ja het is ook wel fijn om met iemand te kunnen praten die hem ook kent, we hadden geen wederzijdse vrienden dus bij ons is het ook over is over niemand die je samen kent die je gewild of ongewild een beetje op de hoogte kan houden.
Het is gewoon fijn mijn vriendengroep is al tot beneden nulpunt gedaald dus een vriendschappelijk woord is altijd fijn.