Hoi Miller,

Hoe regelen wij dat nu? We hadden samen een zaak, hebben dus nog ruim anderhalve maand met elkaar moeten werken. ELKE DAG, dat was aan de ene kant fijn omdat ze dan bij me was, aan de andere kant een complete kwelling omdat het wel werk was, maar niet priv?ɬ©. Daar ging ik aan kapot, en heb haar dat op een gegeven moment verteld. Wat ze goed begreep en dus mee is gestopt.

Ze wil niets liever dan vrienden blijven, en vind het zo enorm erg dat ik het er zo verschrikkelijk moeilijk mee heb. Ik hoorde dat ze heeft gezegd, dat ze zelf niet gelukkig zal kunnen zijn zolang ik niet gelukkig kan zijn.

Ze heeft me ook meer dan ?ɬ©?ɬ©n keer de hoop gegeven dat het ooit misschien nog wel goed zal komen. Ze zei dan "Misschien als ik je een tijd niet zie dat ik je dan wel enorm ga missen. Maar hoop er niet te veel op, ik wil je niet nog meer pijn doen. Maar ik moet dit doen, moet kijken hoe het gaat als ik er alleen voor sta."

We hebben niet meer met elkaar afgesproken, maar ze wil wel van alles voor me doen nog. Komt soms ook wel langs om te kijken hoe het gaat, schrikt hoe ik er uit zie(ben 10 kilo afgevallen en woog al niet veel).

Maar zoals jij al zegt, ik vrees de dag dat er een nieuw iemand in haar leven komt. Al zegt ze dat ze voorlopig echt helemaal alleen wil blijven, niet aan een relatie wil beginnen. En net als jij zal ik op die dag helemaal instorten, want het kan gewoon niet. Het is mijn maatje, mijn wereld, mijn alles. Ik weet dat het niet realistisch is om dit te denken, maar zo voel ik het nou eenmaal.

Het ergste wat je kan doen is hoop houden, en toch doe ik het! Vooral omdat ze dat heeft aangegeven, maar had ze dat niet gedaan had ik het evengoed gehad.

Bedankt voor je reactie, ik voel met je mee.

Groeten.

Ja dat is heel erg moeilijk om de hoop op te geven, heb het idee dat me dat nooit helemaal zal lukken. Heb ook het gevoel dat er aan haar kant nu de klap komt van "Wat heb ik eigenlijk gedaan/weggedaan". Hoor van haar moeder dat ze het gisteren, toen ik het zo enorm moeilijk had, zelf ook een hele zware dag heeft gehad en enorm veel gehuild heeft. Ook voor haar is het moeilijk, ze zit weer bij haar ouders en is dus ook haar vrije leven kwijt. Mist het werk, de klanten het "thuis gevoel", en dat ze me niet kan steunen vind ze heel moeilijk ook omdat er nog meer emotionele zaken in mijn leven zijn op dit moment.

Maar dat is niet genoeg, ze moet MIJ missen en niet alles er omheen. En dat is nu net waar ze achter probeert te komen. En daarin zal ik haar tijd moeten geven, al heeft ze een eind aan de relatie gemaakt. Het lijkt me gewoonweg onmogelijk dat ze vantevoren heeft ingezien wat dat zou beteken. Misschien egoistisch van mezelf, maar zoals ik hoor begint ze zich dat nu ook te realiseren.

Maar zoals je zegt, ik zou ook graag dingen samen doen. Maar het maakt het allemaal alleen maar veel moeilijker, op dit moment in ieder geval. Je kan niet verwerken als je elkaar de hele tijd blijft zien lijkt me.

En inderdaad, de kans dat je dan meemaakt dat ze een nieuwe relatie begint is ook een stuk groter. En het lijkt me dat dat wel ?ɬ©?ɬ©n van de moeilijkste dingen is die wij nog mee kunnen maken buiten het verdriet dat we al hebben. Al zal ik er in mijn geval bijna niet onderuit komen om dat mee te maken, ze woont namelijk zo dicht bij me in de buurt dat ik er bijna een steen door de ruit zou kunnen gooien vanaf hier.