Dit weekend is het precies een jaar geleden dat mijn ex ons huis verliet..Ik kan het me nog herinneren als de dag van gisteren.
Denk niet dat hij beseft dat het dit weekend een jaar geleden is, maar voor mij is het hel!
Hij heeft al een volledig ander leven met zijn nieuwe geliefde en ik zit nog steeds hier in ons huis waar ik me nog steeds niet meer zo op mijn gemak voel.
Heb me een tijdje beter gevoeld, doordat ik weer iets ging voelen voor iemand anders, maar helaas heeft hij me na zijn vele beloftes en de plannen die wij maakten laten vallen als een baksteen. Als het goed is zie ik hem weer voor het eerst sinds het uit is over anderhalf of 2 weken. Dat is in de periode dat we samen een vakantie gepland hadden.
Maar ja nu zit ik hier weer net als een jaar geleden. Weer in de steek gelaten en weer een vakantie af moeten zeggen. Dus weer 3 weken alleen thuis met verdriet, omdat vrijwel iedereen op vakantie is. Dacht altijd dat dit de mooiste jaren van je leven moesten zijn, maar helaas laten mijn gevoelens dit niet toe. Alles lijkt zo zinloos. Werken af en toe eten en dan weer slapen.
Af en toe op bezoek bij vrienden of op stap. Allemaal erg leuk, maar toch het gevoel van gemis van die ene persoon waarmee je juist de dingen wil delen die je meemaakt. Hij heeft me in korte tijd zo'n goed gevoel gegeven over zowel heden als toekomst en heeft dat al even snel weer kapotgemaakt. Hoe kan je op deze manier ooit nog iemand vertrouwen als hij zegt dat zijn gevoelens oprecht zijn, terwijl 1 telefoontje van een ex alles kapot kan maken. Hij zegt dat hij op dit moment geen relatie met me kan hebben, omdat hij ook nog gevoelens voor zijn ex heeft. Maar volgens mij wil hij gewoon nooit meer een relatie met me. Ik ben erg emotioneel nu, maar ik kom niet uit een ei.
Ben erg benieuwd hoe hij op me reageert als hij me ziet, want hij was gelijk verkocht de eerste keer dat hij me zag. Weer afwachten dus...