Hoi Jelle, maagd, miss clarkson,
Bedankt voor jullie steun,ik moet zeggen dat ik redelijk veel praat maar misschien nog niet genoeg.
Vorige week ging het echter niet goed meer.Ik heb het gevoel dat ik steeds verder in een neerwaartse spiraal afzak, half gek wordt.
Ik had maandag van mn huisarts antidepressiva gehad, nadat dat was voorgesteld bij het RIAGG. (waar ze trouwens geen behandeling willen beginnen omdat dat volgens hun niet nodig is)
Ik heb nog de hele week gewacht om het te gebruiken omdat ik het helemaal niet zag zitten.
Was vooral erg bang wat het ging doen met me, en vond het ontzettend slap van mezelf dat ik dat evt nodig had.
Vrijdagmorgen kreeg ik echter een sms-je van mijn ex (niet m'n vriendin waar het mee uit is), dat ze bij onze jongste dochter ging merken dat ze steeds stiller werd en niet meer naar mij toe wou.
Dat deed me heel veel pijn, maar kan het wel begrijpen want ze voelt dat ik verdriet heb maar ze weet natuurlijk ook niet wat ze moet doen (ze is 9 trouwens).
Daarna had ik mijn tweewekelijkse gesprek bij de maatschappelijk werkster, ik vertelde haar dat ik het gewoon niet meer weet allemaal, wat ik moet doen,die pillen gaan gebruiken of niet,een afscheidsbrief aan mn vriendin sturen of niet. dat ik gek word van alle keuzes die ik moet maken en van de niet afhoudende pijn.
Ook dat ik fysieke klachten krijg, overmatig spiersamentrekkingen ,duizeligheden.en gewoon een gevoel van totale neerslachtigheid.
Op mijn werk wil het ook niet meer gewoon,terwijl ik net een nieuwe uitdagende functie heb gekregen.
Heb vrijdag dus toch besloten die anti-depressiva te gebruiken, vooral omdat ik vreselijk tegen de vakantie met mij dochters opzag en vanwege mijn werk.
Vrijdagavond is mijn ex langs geweest en hebben we een poos gepraat over hoe we dat dan met de kinderen moeten doen,gelukkig stelde ze voor om als het niet gaat meteen haar te bellen zodat ze naar haar kunnen.wel heel fijn dat ze me steunt.
Afijn, vrijdag dus 's middags mijn dochter gehaald, dat ging best goed, met het eten eerste pil ingenomen.
's avonds kwam mij ex dus, maar zaterdagmorgen ging het al meteen mis, voelde dat het niet goed ging en heb mijn dochter teruggebracht wat ik vreselijk vond.kreeg nog wel flinke knuffel van mijn ex.
daarna ben ik naar mijn ouders gegaan waar ik nu nog zit.
Was vandaag echt een vreselijke dag,wist niet dat die bijwerkingen zo heftig zouden zijn,voelde me alsof ik in een of andere trip zat, spiersamentrekkingen die niet meer te stoppen waren en driedubbel verdriet.
Ben zelfs met mijn vader naar het ziekenhuis gegaan omdat het niet meer ging.
Denk dat ik hier maar weer mee ga stoppen want dit is echt niet goed.
Maar ik mis de oude Roel zo, ik heb hele huizen verbouwd,zelf een harley chopper opgebouwd enz enz .
wat een kracht een relatie geeft, dat is nu allemaal weg.
Nu doe ik de boodschappen,kook eten,afwassen, de was, gewoon de dingen die moeten gebeuren, maar daarbuiten is er gewoon geen vreugde meer in iets, het lijkt allemaal zo doelloos zonder haar.
Ik weet dat ik haar op een veel te hoog voetstuk zet en misschien is dat op dit moment ook niet eens het probleem meer, misschien is het onderhand meer de angst van het alleen zijn, alleen dingen moeten gaan doen zonder haar naast me, zonder liefde te kunnen geven.
ik ben nu eenmaal iemand die graag een relatie heeft, graag liefde geeft en terugkrijgt. Maar denk wel dat ik soms teveel liefde geef waardoor het een ander kan verstikken of er teveel van profiteert.
Al met al weer een pijnlijk zwaar weekend achter de rug, hou jullie op de hoogte.
Roel.