Na een tijd geen contact te hebben gehad zijn we weer af gaan spreken. . Ik wist dat het gewoon voor de leuk was en hij toch geen relatie meer wil en ik dacht dat wel te kunnen... 3x afgesproken en dat voelde weer zo goed, vond hij ook. Ik merkte dat ik toch weer naar meer ging verlangen, naar zoals t was. Had ook alweer snel door dat dat er toch niet meer in zat. Wel weer t gesprek aan gegaan, waarin hij natuurlijk weer duidelijk aan gaf dat hij t prima vind zo en niet weet of er nog meer gevoel gaat komen voor een relatie... gaan we weeeer. Ik wist natuurlijk dat dit eraan zat te komen maar toch had ik ergens die hoop..
Hij heeft n huisje gekocht, waar hij eerdaags in gaat en daar hield ik me aan vast, de hoop dat als ik daar een paar x naartoe ga, dat het dan misschien gaat vervangen, zijn omgeving enz maar ik ben bang dat het mss nog erger word, mijn gevoel en dat ik mezelf voor de gek houdt..

Uiteindelijk heb ik gister dus weer aangegeven dat ik t niet meer kan en ik hem niet meer kan zien. Hij snapt t wel maar vind t jammer. Pff ben weer terug bij af. Waarom doe ik mezelf dit elke x aan en kan ik m niet los laten