Ik merk aan mezelf dat ik me heel erg vast houd aan al de goede en leuke dingen die we hadden. Heb nog steeds dat ideaalbeeld wat ik na wil streven.. iets wat er niet meer is en gaat komen. Ik moet realistisch blijven, beseffen en accepteren dat het klaar is. Niet alleen maar dagdromen en denken aan de leuke en fijne dingen die we hadden. Zo frustrerend..

Na een tijd geen contact te hebben gehad zijn we weer af gaan spreken. . Ik wist dat het gewoon voor de leuk was en hij toch geen relatie meer wil en ik dacht dat wel te kunnen... 3x afgesproken en dat voelde weer zo goed, vond hij ook. Ik merkte dat ik toch weer naar meer ging verlangen, naar zoals t was. Had ook alweer snel door dat dat er toch niet meer in zat. Wel weer t gesprek aan gegaan, waarin hij natuurlijk weer duidelijk aan gaf dat hij t prima vind zo en niet weet of er nog meer gevoel gaat komen voor een relatie... gaan we weeeer.

Pfff... het ging steeds wat beter, aan de praat geraakt met iemand anders en dan ga ik vergelijken! Ik heb met m minder directe raakvlakken dan met mn ex en als ik dan terug denk aan hoe t was en hoe goed we klikken op veel vlakken, dan wil ik dat zo graag weer terug. Ik mis datgeen wat we hadden.. mss mis ik wel iemand om me heen maar hem toch ook wel, ondanks alles! Vraag me ook af of ik wel weer iemand tegen kom met zoveel raakvlakken als ik met mn ex had, buiten de negatieve punten.. wat n gedoe zeg. Ik wil r klaar mee zijn, ben weer zo verdrietig! Wil weer gelukkig zijn!

Tof.. om die vraag van je ex te krijgen krijgen en ik t niet ben geweest...
T ging zo goed, was r veel minder mee bezig en nu... bam! Verdriet en t doet pijn

we hebben weer een paar dagen geen contact, daar heb ik ook zelf voor gekozen omdat ik ff rust wil! Er is zoveel gebeurd en ik moet dat nog verwerken, ik droom er zelfs over.. gek word ik ervan!
Hij zou graag weer een paar keer af willen spreken zonder dat er teveel druk op ligt en het gelijk weer een stempel krijgt, leuke dingen doen en dan zien waar dat naartoe leidt ..
Ik zou willen dat ik het kan maar ben zo bang weer gekwetst te worden, dat hij weer gaat twijfelen of dat het om 1 ding te doen is..

Ik had zijn nummer gewist en na een week geen contact te hebben gehad, appte hij mij een nietszeggend plaatje waar ik niet op heb gereageerd.

Ik heb zijn nummer gewist en aan hem gevraagd of hij mij ook niet meer wil appen omdat ik niet elke x weer hoop wil krijgen enz, waar ik niks mee kan en toch baal ik ergens dat hij nog niks heb laten weten. Wat natuurlijk goed is en dat betekent toch wel dat hij mijn keuze respecteert maar waarom zit ik toch nog op een appje te wachten?? Zodat ik dan weet dat ik onmisbaar ben.. of?