1 van de moeilijkste dingen en pijnlijkste is de dingen gaan zien zoals ze echt waren, dat traject die relativering is wat we het langste proberen te ontwijken....want hoop is nog te groot aanwezig.
Het klinkt gek maar de zin "uit het oog uit het hart" is een hele bijzondere waarheid als het gaat om het verwerken en loslaten.
Ook ik heb op den duur alle alleen maar mooie fotos van ons op een minder zichbaar plekje gezet. Ik kijk steeds minder vaak naar haar whatsapp. en probeerop FB alleen bij mijzelf te blijven...het werkt...minder verdriet en het lukt je om de focus naar jezelf te brengen en je eigen de belangrijkste vragen te stellen.

Wat wil jij? het antwoord lijkt zo simpel in het begin maar stel hem vaker.
Was je echt wel zo gelukkig?
en iets wat ik zelf een hele goede vond om te lezen op internet, Leverd het je wat op als je zo vaak en veel aan haar denkt, zou dat helpen dat zij terugkomt als je zoveel aan haar denkt. Geloof mij die heeft haar eigen sores en heeft totaal geen weet van al jou pijn. en is daar helemaal niet mee bezig. Pas na een lange...zeeer lange tijd....als ze weer tot rust is gekomen en ook haar pijn is gesleten durft en kan ze weer aan jou denken zonder dat het zoveel pijn gaat doen....en dan gaat zij zichzelf pas kritische vragen stellen....mis ik hem?
Dus....ga je eigen weg...en doe je eigen ding...zorg dat je weer een happy mens word....dat maakt je een heel stuk aantrekkelijker.